Hij was muzikant en componist. Hij was jarenlang muziekleraar (zelfs ruim 42 jaar (!) bij De Noordgouw Heerde voorheen De Heertganck). Hij was dirigent bij talloze koren (waaronder Exspecto uit Epe, Arise uit Kampen, Euphonia en De Nieuwe Ster uit Zwolle en Zanglust uit Hardenberg).

Maar bovenal was hij iemand met een groot hart. Iemand die anderen zag. Iemand die daarbij altijd uitging van het goede van de ander. Dat maakte hem een verbinder pur sang.

Sinds afgelopen weekend is hij er niet meer. Wolfried Kaper is overleden. Dit droevige bericht maakt een diepe indruk op me. Hij is de enige leraar die ik na mijn middelbare school nog zo veel gesproken heb. Zijn begroeting was steevast tweeledig: een omhelzing met de prachtige woorden ‘kom naar mijn hart’.

Praten met Wolfried was altijd zeer inspirerend. Zowel zakelijk (‘Dennis, ik heb hier iets wat misschien wel een publicatie zou kunnen opleveren’), maar ook privé. Nu zijn de berichtenstroom en de gesprekken helaas voorgoed opgedroogd. We (‘Ik zou graag met jou en Michael wat bijkletsen, dit gaat er beslist een keer van komen!’) waren vorig jaar nog bij hem uitgenodigd in Lathen. Helaas gooide corona roet in het eten en is er nadien geen concrete afspraak meer gemaakt.

Graag voeg ik hier nog even een column toe die ik twee jaar geleden schreef over Wolfrieds prachtige anekdote die uitmondde in een hechte vriendschap en muzikale samenwerking met een Amerikaanse dirigent (Chas Cheatham). Het zegt alles over hoe hij in het leven stond.

Daarbij vanaf hier nog een laatste warme groet aan jou, Wolfried. Het ga je goed, lieve man met je grote hart!

Uiteraard wens ik Alice, de kinderen en de rest van zijn dierbaren hierbij ook heel veel sterkte toe met dit grote verlies.