Tag: Wandeling van de week

Epe – De ‘Wandeling van de week’ is een rubriek van Dennis Dekker (www.mediamagneet.nl). Hij wandelt met inspirerende mensen die iets over hun onderscheidende visie, eigenaardige passies of bijzondere dromen vertellen. De afgelopen week ging Dennis op pad met Henk van Essen uit Epe. Hij vertelt voornamelijk over al zijn vrijwilligerswerk. Een nominatie als ‘vrijwilliger van het jaar’ hoeft voor hem niet, een lintje is helemaal onzin. “Ik ben geboren en getogen Epenaar. Het leven van mij en van mijn vrouw Joke draait om contacten. Ze zijn ons allemaal even lief. Als zij wat vragen, dan doen we dat. Andersom is dat ook zo.”

Hij heeft veel te vertellen, vertelt Henk wanneer hij zich voor deze rubriek aanmeldt. Zijn idee over de wandeling is ook onderscheidend. “Als we nu eens een route bedenken langs de plekken waar ik in mijn leven vrijwilligerswerk gedaan heb? Dan vertel ik je daar meteen over.”

Fleur

Donderdagmiddag meld ik me bij het appartement in het centrum van Epe waar Henk en zijn vrouw wonen. Henk staat al te wachten. Hij blijkt niet de enige wandelaar te zijn. “Mag onze hond Fleur ook mee? Over haar is sowieso wel een mooi verhaal te vertellen.” Dagelijks gaan Henk en Joke meerdere malen met Fleur op pad. “Zo maken we onze dagelijkse kilometertjes wel. Zo’n extra rondje met een journalist kan er dan ook nog wel bij, haha…” Die aandacht voor Fleur is terecht, vindt Henk. Deze zwarte labrador retriever verdient het ook om vaak uitgelaten te worden. “Fleur is een zeer bijzondere hond. Ze was altijd actief als hulphond.”

De hond is opgeleid door Hulphond Nederland. Deze instantie helpt mensen met een fysieke of geestelijke zorgvraag door de inzet van een hulphond. Fleur heeft jarenlang de begeleiding van een jonge vrouw in een rolstoel gedaan. Hoe Henk en Joke vervolgens aan deze hond gekomen zijn? “Onze hond was overleden. We lazen op de site van Hulphond Nederland dat je je in kunt schrijven voor een hond die ooit als hulphond actief geweest is. Dergelijke dieren doen ‘hun taken’ maximaal 10 jaar. Maar wanneer hun baasjes onverhoopt voor die tijd overlijden, dan gaan ze niet meer bij een ander baasje als hulphond aan het werk. Voor die honden worden adresjes gezocht. Mensen zoals wij zorgen dan voor zo’n ex-hulphond. Van ons wordt één ding gevraagd: je moet twee keer per week naar een locatie van Hulphond Nederland om de hond daar nog enkele oefeningen te laten doen. Helaas zorgde corona er voor dat die locaties gesloten zijn. Dus wandelen we heel veel met Fleur.”

We lopen vanaf het centrum van Epe naar de Schotweg. De kruising bij de Dorperveldweg slaan we rechts af. Vandaar gaat de wandeling via de Jagtlustweg verder. “Laten we hier maar eens de bossen in gaan”, lacht Henk, als we de t-splitsing met de Lohuizerveenweg gepasseerd zijn. “Ik wil ook graag iets onverwachts doen. We gaan vandaag niet alleen over de gebaande paden.”

Zo staan Henk en Joke ook in het leven: geen standaard dagen afdraaien, dienstbaar zijn aan anderen en daardoor altijd nieuwe dingen meemaken. Naast de verantwoordelijkheid voor Fleur, is het echtpaar druk met uiteenlopend vrijwilligerswerk. “Goed om te benoemen: je interviewt mij dan wel, maar ik doe al die klussen samen met Joke.”

Hier dichtbij ligt letterlijk een plek met de nodige geschiedenis van het echtpaar Van Essen. Ze waren vlak voor hun pensioen beheerders van de groepsaccommodatie De Hertekolk die hier dichtbij verscholen ligt in de bossen. “Dat was natuurlijk deels (8 uur per week) betaald werk, maar uiteindelijk ben je daar fulltime mee bezig. gasten ontvangen, klusjes doen aan het complex, het bepaalde jarenlang ons leven. Een fantastische tijd.” Sinds ze in het appartementencomplex aan de Hoofdstraat wonen, is Henk voorzitter van de Vereniging van Eigenaren (VVE). “Daar kun je nog best druk mee zijn. Er zijn bijvoorbeeld diverse parkeerplaatsen onder dit complex gevestigd waarvan de administratie qua huur bijgehouden moet worden.”

Naast dit vrijwilligerswerk dicht bij huis, is Henk sinds 2016 zeer actief bij Veluws Museum Hagedoorns Plaatse, zo vertelt hij tijdens het wandelen. “Samen met Joke en een aantal anderen ben ik verantwoordelijk voor de catering. Daarbij ben ik hier al jaren rondleider. Ik spendeer veel vrije uurtjes in dat prachtmuseum. Het is dat Zuuk niet op de route ligt, anders waren we daar zeker ook nog langs gelopen.”

SV Epe, Wios, Buurtraad

Via de Lariksweg en de Ballastputweg, komen we uit aan de achterkant van het terrein van voetbalvereniging SV Epe. “Hier ben ik meer dan dertig jaar vrijwilliger geweest. Ik was pupillenleider en heb, samen met een aantal anderen, onder meer het internationale Paastoernooi opgezet.” Vanaf SV Epe lopen we op de Sportlaan langs het gebouw waarin de Buurtraad Hoge Weerd zich ooit bevond. Daar was ik ruim dertig jaar voorzitter. Ik kan daar wel een boek over schrijven. We hebben hier zo veel meegemaakt.” Hetzelfde geld voor zijn werkzaamheden voor Wandelsportvereniging Wios. “Daar ben ik onder meer duwer van de rolstoelgebruikers tijdens de Avondvierdaagse.”

We komen in het centrum van Epe. De route leidt door de Parkweg, waar Henks ouderlijk huis ooit stond. Op een steenworp afstand had carnavalsvereniging De Darpspompers haar residentie. Henk was daar jaren betrokken bij de Raad van Elf. “Hoe ik daar dan kwam? Tja, ik werd gevraagd door een kennis. Zo gaat dat.” Terwijl we bijna bij Henk en Joke thuis zijn, concludeert de hoofdpersoon van deze wandeling waarom hij eigenlijk zo veel vrijwilligerswerk doet. “Ons leven draait om contacten. Als je door iemand ergens voor gevraagd wordt, dan doe je dat met plezier.”

(Dit verhaal is verschenen in de weekkrant Veluws Nieuws, 14 april 2021)

 

Wil je genieten van meer wandelingen? Klik dan hier!

Heerde – De ‘Wandeling van de week’ is een rubriek van Dennis Dekker (www.mediamagneet.nl). Hij wandelt met inspirerende mensen die iets over hun onderscheidende visie, eigenaardige passies of bijzondere dromen vertellen. De afgelopen week ging Dennis op pad met Ellen Koot uit Heerde die onder meer lessen wandelyoga geeft. Wandelyoga; wat is dat eigenlijk? Tijd voor een wandeling, een goed gesprek, een aantal essentiële stiltes en het doen van enkele yoga-oefeningen.

Het startpunt van onze wandeling is de nieuwbouwwijk achter Hofje Wendakker, de woonzorglocatie aan de rand van het centrum van Heerde. Ellen Koot woont namelijk pas sinds kort in Heerde, vertelt ze als we een route richting het bos bepalen. Ze komt oorspronkelijk uit het plaatsje Bleiswijk onder de rook van Zoetermeer en ging samen met haar vriend Remko vaak naar deze omgeving op vakantie. “Om te wandelen, te ontspannen, even uit de drukte en de hectiek te stappen en de stilte te ervaren. We hebben vaak tegen elkaar gezegd: later als we groot zijn, dan verhuizen we naar de Veluwe.”

Vorig jaar was dat moment ineens daar. Eerst in een tijdelijk huurhuis, sinds kort in deze nieuwbouwwoning. “Aan de ene kant wel wat onverwachts, maar aan de andere kant is het goed zo. We voelen ons hier geweldig. We hebben geen moment spijt. Daarbij komt: ik kan mijn werk natuurlijk gemakkelijk meenemen.”

Naast yogadocent is Ellen onder meer vitaliteitscoach. “Die beroepen kunnen overal uitgeoefende worden. Ook in Heerde.” Ze zocht inmiddels al contact met bedrijven, gemeentelijke instanties en bijvoorbeeld welzijnsinstellingen om daar workshops te organiseren. “Ik heb al erg diverse groepen gehad. Zo heb ik bij een bso yogalessen gegeven, organiseerde ik workshops voor de Zomerschool van Koppel-Swoe en voor een groep mantelzorgers. Verder heb ik zes lessen ‘Bewegen en Ontspannen’ gegeven aan middelbare scholieren van De Noordgouw.” Ook zou ze yogalessen gaan geven bij de Heerder sportschool Sansaar (kickboksing). “Al ligt dat plan natuurlijk op z’n gat vanwege corona.”

Alternatieven

Om die reden wijkt Ellen uit naar veilige alternatieven. Zo geeft ze sessies wandelyoga aan kleine groepen. Komende vrijdag en zondag gaat dat weer gebeuren. Helemaal volgens de geldende RIVM-regels natuurlijk. De les op zondag zit al volgeboekt, op vrijdag is er nog ruimte. “Dat voorspelt veel goeds. Ik hoop dat ik die lessen de komende tijd op meer vaste momenten in de week kan oppakken.”

Deze dag is het in ieder geval prachtig wandelweer. Dat is alvast een geweldig ingrediënt voor een mooie middag. De zon schijnt, de jas gaat uit, de warmte kietelt de huid. “Heerlijk toch, wandelen in deze omgeving? Het is écht een cadeautje om hier te wonen”, concludeert Ellen. “Wandelen in het bos is goed en rustgevend voor lichaam en geest. Maar daarbij combineer ik die wandeling met diverse ontspannings- en ademhalingsoefeningen.” Tijdens de wandeling zelf wordt er weinig gepraat. Waarom dat zo is? “Ik wil er zo voor zorgen dat iedereen volop aandacht heeft voor de natuur. De kleuren, de geluiden, de geuren.” Direct daarna zijn we stil. En keren in onszelf. We horen de schoenzolen landen op het pad, we zien de kudde grazende schapen, we ruiken de geuren in het bos, we horen de specht. We zitten in het moment.

Maar ineens is er weer de nodige actie. De toegevoegde yoga-oefeningen komen aan bod. Ze zijn zeer bewust geselecteerd, vertelt Ellen. “Er is enkel gekozen voor staande houdingen. Zodat je niet op de grond hoeft te zitten, zodat je geen yogamatjes nodig hebt.” De oefeningen zijn niet moeilijk, zo stelt ze me gerust. “Je hoeft absoluut geen yoga-ervaring te hebben, je hoeft niet lenig te zijn. Deze oefeningen zijn nauwkeurig geselecteerd, zodat ze door iedereen op een eigen niveau opgepakt kunnen worden. Ik doe de oefeningen voor, een ieder herhaalt ze op hun eigen manier. Ga maar eens voor me staan.”

Concentratie

Wie dacht dat wandelen en interviewen vermoeiend was, die heeft het mis. Nu moet de verslaggever namelijk pas écht aan het werk. Ik moet ademen vanuit mijn buik. In. Uit. Concentratie. Daarna moet ik op één been gaan staan. Ik kies m’n rechter. Het ander been druk ik met m’n linkerhand tegen mijn bil. Vervolgens buig ik recht vooruit en wijs ik met mijn rechterarm naar voren. “Je hebt nu een simpele variant van De Danser gedaan.” Daarna volgt een andere houding. De Krijger II. Die doet Ellen zelf even voor. Ze stapt met haar ene been naar voren en zet hem in een 90 graden-hoek. De andere strekt ze recht naar achteren. Haar achterste voet staat iets uitgedraaid. Dat gestrekte been is aangespannen. D’r ene arm wijst recht naar voren, de andere arm recht naar achteren. Ze ademt diep in en uit. Ze kijkt langs haar gestrekte arm heen. Haar blik zoekt de cameralens van de verslaggever. Klik.

Rust

De oefeningen zijn gedaan. Met een opgeruimde geest vervolgen we onze weg. Van het bos achter het Heerderstrand, gaat de route via de Elburgerweg, de Mussenkampseweg en de Wezeweg terug richting Hofje Wendakker. Terug naar de woning waar Ellen en haar vriend nog maar een paar weken wonen. We nemen afscheid, maar niet voordat de wandelyogadocent nog enkele veelzeggende slotzinnen uitspreekt. “Wandelen is erg gezond. Helemaal in deze tijd. Maar wandelyoga biedt iets extra’s. Naast de sociale component en het in beweging zijn, zorgen de oefeningen voor rust in je hoofd. Het klinkt zweverig, maar op deze manier ben je echt even één met de natuur.”

(Dit verhaal is verschenen in de weekkrant Veluws Nieuws, 7 april 2021)

 

Wil je genieten van meer wandelingen? Klik dan hier!

Epe – De ‘Wandeling van de week’ is een rubriek van Dennis Dekker (www.mediamagneet.nl). Hij wandelt met inspirerende mensen die iets over hun onderscheidende visie, eigenaardige passies of bijzondere dromen vertellen. De afgelopen week ging Dennis op pad met Larisa Brinkhoff. Ze is als medewerker van Heel Epe Beweegt (een onderdeel van Koppel-Swoe) werkzaam als JOGG-regisseur en is coördinator van het zogenoemde lokaal Sport- en Beweegakkoord. Kortom: genoeg om over te praten tijdens een zonnig middagommetje.

”Maar dan moet ik wel eerst de Ommetje App aanzetten”, lacht Larisa als ik haar tref voor de ruimte in Kulturhus EGW waar Koppel-Swoe kantoor houdt. Zij fungeerde namelijk als één van de aanjagers om deze app ook door alle medewerkers van Koppel-Swoe te laten gebruiken. “Organisaties zijn er in deze vervelende coronatijd misschien nog wel meer op gebrand om hun medewerkers te laten bewegen. Inmiddels is er bij ons een soort van sportieve strijd ontstaan. Erg leuk om elkaar zo te motiveren om te gaan bewegen.”

Plannen indienen

De app is aangezet. We lopen via de Stationsstraat en de Oenerweg linksaf de Vossenbergweg in om vervolgens via de Dijkhuizerweg en de Dijkhuizerzandweg, een sluiproute naar de Vemderweg te zoeken. Larisa vertelt over het ontstaan van het gemeentelijke Sport- en Beweegakkoord. “Dit gemeentelijke rapport houdt verband met het Nationaal Sportakkoord. Door een eigen concreet lokaal akkoord samen te stellen kan de gemeente Epe aanspraak maken op geld van het Rijk.”

40.000 Euro

Vorig jaar januari is er een eerste drukbezochte bijeenkomst geweest, waaruit een regiegroep is geformeerd waarbij Larisa benoemd is als coördinator. “Inmiddels ligt er een concreet rapport. Dat maakt dat Epenaren, verenigingen, scholen en andere maatschappelijke partners hun eigen plannen kunnen indienen. Belangrijk? De plannen moeten een beweegvriendelijke omgeving creëren. Vorig jaar zijn er al enkele initiatieven gehonoreerd, maar ook dit jaar kan men nog plannen indienen. Dit jaar is er zelfs een budget van 40.000 euro beschikbaar gesteld. Het geld wordt bijvoorbeeld gebruikt voor begeleiding, workshops en coaching.” Meer weten? Bezoek de site van Heel Epe Beweegt hier.

Bewegen is natuurlijk goed, maar is dat qua omgeving dan ook allemaal wel goed geregeld? “Ik heb contact met Bert Boetes. Hij is als lid van de regiegroep Lokaal Sport- en Beweegakkoord Gemeente Epe betrokken bij de regionale afdeling van de Fietsersbond en bij het zogenoemde Wandelnet. Nu er vanwege corona meer gewandeld en gefietst wordt, is het belangrijk om na te denken over het verbeteren van fietsknelpunten en het en meer veilig maken van wandelpaden. Op dit moment worden diverse gevaarlijke punten in de gemeente Epe geïnventariseerd. We hopen dat daar ook iets aan gedaan wordt.”

Halve marathon

We lopen verder. Het gesprek gaat onvermijdelijk nog even door over corona. “Het is in deze tijd zeer belangrijk om in beweging te blijven. Ik merk aan mezelf hoe lastig dat kan zijn. Je moet af en toe doelen stellen. Ik hou bijvoorbeeld erg van hardlopen. Ik doe om die reden regelmatig mee met wedstrijdjes. Door het gemis daarvan, bleek dat ik de afgelopen periode wat minder frequent ging rennen. Daarom heb ik maanden geleden met een vriendin een eigen doel gesteld. We hebben onze eigen halve marathon uitgezet. Daar hebben we samen voor getraind. Vorig weekend hebben we die halve marathon gelopen. Het was heerlijk!”
Ook werknemers zijn heel erg bezig met de gezondheid van hun medewerkers, weet Larisa. Neem de organisatie waar ze zelf voor werkt: Koppel-Swoe. “Heel Epe Beweegt heeft dus een actieve zogenaamde ‘thuiswerk challenge’ uitgezet voor alle medewerkers. Een onderdeel daarvan is deze Ommetje App. Het is gezond voor je en het werkt bij heel veel deelnemers ook een beetje verslavend door het competitie-element. Deze ‘thuiswerk challenge’ rollen we als Heel Epe Beweegt ook (gratis!) uit bij andere bedrijven.”

‘Supermarktsafari’

Daarbij houdt Larisa zich als Eper JOGG-regisseur ook bezig met de gezondheid van kinderen. JOGG staat voor ‘gezonde jeugd gezonde toekomst’, vertelt ze. “Dit landelijke initiatief bouwt aan een netwerk waarbij de leefomgeving van kinderen en jongeren gezonder gemaakt wordt. Een gezonde jeugd begint namelijk bij een gezonde omgeving. Bewegen en voeding zijn daarbij belangrijke thema’s. Vorig jaar zochten we onder meer de samenwerking met supermarkten op. Daar hebben we voor basisscholieren onder meer een supermarktsafari gehouden, zodat ze leerden over gezonde voeding. Dit jaar gaan we dat in een ietwat gewijzigde vorm ook weer aanbieden. We zullen vanwege de beperkende coronamaatregelen natuurlijk geen rondleidingen met leerlingen kunnen houden. Maar we gaan bezoekers van de supermarkt wel attenderen op een aantal gezonde tips over voeding. Dat plan wordt nu uitgewerkt. We doen dat met hulp van enkele supermarkten in de gemeente Epe. Daar voeren we nu gesprekken mee.”

Uit alles blijkt: het werk van Larisa Brinkhoff draait voor een groot deel om de combinatie gezonde voeding en beweging. “Ik vind het eervol om daar een voorlichtende rol te kunnen innemen.” We naderen Kulturhus EGW, ons middagommetje is bijna ten einde. Larisa kijkt op haar appje: “Ruim 7 kilometer. Da’s toch mooi! Ik vind het fijn dat onze wandeling er voor gezorgd heeft dat ik zelf ook nog even de nodige beweging heb gehad.”

(Dit verhaal is verschenen in de weekkrant Veluws Nieuws, 31 maart 2021)

 

Wil je genieten van meer wandelingen? Klik dan hier!

Heerde – De ‘Wandeling van de week’ is een rubriek van Dennis Dekker (www.mediamagneet.nl). Hij wandelt met inspirerende mensen die iets over hun onderscheidende visie, eigenaardige passies of bijzondere dromen vertellen. De afgelopen week ging Dennis op pad met Mieke Poppema allround oefentherapeut bij Muevo Cesartherapie & Stressmanagement in Heerde.

Houding, wandelen, schoeisel en eventuele blessures. Het heeft allemaal met elkaar te maken. Een goede reden om eens op pad te gaan met iemand die voornamelijk van dat eerste onderdeel verstand heeft. Alhoewel, Miekes kennis gaat verder, want ze wandelt zelf ook graag. Sterker: ze werkt samen met podologe Anja van ‘t Hul (Podototaal Podologie) zelfs aan een divers thematisch wandelprogramma waar mensen zich (als dat na alle coronabeperkingen weer mogelijk is) voor kunnen inschrijven.

Ons startpunt is het Heerder Gezondheidscentrum waar Muevo gevestigd is. “Zullen we proberen om de bebouwde kom zo snel mogelijk te verruilen voor het buitengebied?”, lacht Mieke terwijl ze haar wandelschoenen aantrekt. “Ik vind het eerlijk gezegd niet heel erg leuk om in een woonwijk te lopen.” We steken bij de Brinklaan de weg over en komen via de Meester Nijhoffstraat, de Dürst Brittlaan, De Sa en de W.D. van Dommelenstraat op de Zuppeldseweg. “Kijk, dat lijkt er meer op. Ruimte! Heerlijk.”

Hands off-methode

Mieke vertelt over haar praktijk in Heerde. “Ik ben samen met Margreet Tombrock-Hofmeijer eigenaar van Muevo. Dit is een praktijk waar we oefentherapie Cesar en psychosomatische oefentherapie uitoefenen. We zijn dus geen fysiotherapeut. Oefentherapie Cesar (en Mensendieck) is een afzonderlijk beroep. Eén van de belangrijke verschillen? Wij hanteren voornamelijk een hands off-methode. We kraken niet, we kneden niet, we raken in principe niet eens aan. We inventariseren klachten, kijken naar de houding van onze cliënt en leren hem of haar vervolgens bewegings- en houdingsoefeningen aan.”

Belangrijk om daarbij ook te weten? “Deze oefeningen moet je blijven doen. Want dan houd je je lichaam soepel en sterk en kunnen veel (chronische) klachten opgelost worden”, aldus Mieke. Waar veel van deze klachten in het lichaam vandaan komen? Mieke heeft een pasklaar antwoord: “Dat komt toch voornamelijk door zitten. Veel mensen zitten te veel. Achter de computer, op de bank, in de auto. Wanneer je die ongewone, gedrongen houding niet afwisselt met de nodige beweging, dan wordt je lichaam onherroepelijk stijf. Dat zorgt vaak voor klachten.”

Klompenpad

Halverwege de Elburgerweg duiken we het bos in. “Dit is een prachtig klompenpad. Ik heb de wandelschoenen natuurlijk niet voor niets aangedaan”, grinnikt Mieke. Over schoeisel gesproken: dat zijn wezenlijke attributen voor het wandelen, vindt ze. “Het kan wel op gymschoenen, maar je loopt daarmee best wel het nodige risico om juist meer blessures te krijgen als je vaker wandelt”, adviseert ze, terwijl ze naar de verderlichte sneakers van ondergetekende kijkt. Maar goed, wandelen natuurlijk vooral positief, vindt Mieke. Sterker: in haar optiek is het zelfs een uitstekende manier van bewegen. “Corona heeft, denk ik, sowieso één goed bijeffect. Mensen zijn veel meer gaan wandelen en dat is goed voor je lichaam.” Dat kan zelfs zeer goed blootvoets, vult ze aan. “Probeer het eens en ervaar hoe het voelt. Je houding wordt optimaal uitgedaagd en voel je beter wat de verschillende ondergronden doen met jouw spieren.”

Het klompenpad leidt via de Schaapskooi en het naastgelegen sprengengebied terug naar de Wezeweg. Vandaar nemen we het fietspad terug naar het centrum van Heerde. Intussen vertelt Mieke over een bijzondere samenwerking met podologe Anja van ‘t Hul. De aspecten houding, spieren en voeten worden zo nadrukkelijk gecombineerd. “We vullen elkaar aan als het gaat om specialistische kennis. Om die reden verwijzen we regelmatig aan elkaar door. We hebben samen ook wel eens een workshop over balans gegeven. Begin 2018 werd die workshop gecombineerd met een aantal blotevoetenwandelingen. Eerst deden we simpele voetoefeningen en vervolgens gingen we op pad. De deelnemers vonden het erg leuk. Sommigen hadden nooit verwacht dat ze op blote voeten door het bos zouden lopen.”

Inzoomen

Dit enthousiasme zorgde voor enkele herhalingen met nieuwe groepen. Door corona lag de blotevoetenwandeling echter stil. De ideeën van Mieke en Anja ontwikkelen wel verder. “We wilden graag wat dieper op de materie inzoomen. Daarom zijn we de afgelopen periode bezig geweest met het ontwikkelen van een reeks thematische wandelingen. Zo hebben geïnteresseerden meer om uit te kiezen en om over te leren. Naast een blotevoetenwandeling, zal er een wandeling over houding gaan. Ook willen we het onderwerp wandelen en balans nader uitwerken en gaan we wandelingen houden waar we meer informatie geven over voeten, blessures en het verantwoord opbouwen van je conditie. Mocht je ze allemaal mee willen lopen, dan kan dat natuurlijk. We hebben bij elk thema bewust een andere wandeling uitgezet. Je begrijpt: het ligt op de plank. Het is alleen nog wachten op versoepeling van de coronaregels. Maar daarna gaan we direct van start.”

In de verte doemt het gezondheidscentrum weer op. De wandeling is bijna ten einde. Mieke geeft aan dat ze het heerlijk vond om de benen even te strekken. “Ons vakgebied is letterlijk en figuurlijk altijd in beweging. Dat is de grote uitdaging van mijn werk. Door te wandelen laad ik mezelf perfect op. ‘t Zet me op scherp en dat levert uiteindelijk nieuwe ideeën op.”

(Dit verhaal is verschenen in de weekkrant Veluws Nieuws, 24 maart 2021)

 

Wil je genieten van meer wandelingen? Klik dan hier!

Oene – De ‘Wandeling van de week’ is een rubriek van Dennis Dekker (www.mediamagneet.nl). Hij wandelt met inspirerende mensen die iets over hun onderscheidende visie, eigenaardige passies of bijzondere dromen vertellen. De afgelopen week ging Dennis op pad met Marjorie van Bussel-Aalberts uit Oene.

Naast de drukke werkzaamheden voor het bedrijf Marktslager van Bussel (het bedrijf dat haar man Marc 30 jaar geleden begon), houdt ze zich sinds een paar jaar ook bezig met een baan waarvan ze al jaren droomde. De Oenese is buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand (BABS) bij de gemeente Epe. “Dat is geweldig om te doen. Daar vertel ik graag meer over tijdens onze wandeling. Zullen we gaan?”

Eerst moet het natuurlijk even gaan over haar wandelhobby. “Ik wandelde al heel lang. Maar vanaf de coronacrisis zit daar een constant stramien in. Ik heb een vast rondje dat ik zeker drie keer per week loop. Met vriendinnen, met mijn man, maar ook heel vaak ook alleen. Nu ik er zo over nadenk: alleen lopen, vind ik misschien wel het allerleukst. Het is heerlijk om mijn gedachten te laten gaan als ik alleen loop.” We hebben afgesproken bij de prachtige vrijstaande boerderij van de Van Bussels in het buitengebied van Oene. We lopen vanaf de Ooster Oenerweg in de richting van de Houtweg. Vervolgens gaat de route rechtsaf de Hogestraat in. Het is nog droog, maar het waait fors en aan alles is merkbaar dat er regen op komst is. Om een eventuele regenbui voor te zijn, wordt er al vroeg tijdens de wandeling een foto gemaakt. “Want niemand wil als verzopen kat in de krant staan, toch?”

‘Ommetje App’

De foto is gemaakt, we lopen verder. Nog geen minuut later begint het onbedaarlijk hard te regenen. De harde wind, de striemende regendruppels en het ijskoude aangezicht, beperken Marjorie’s spraakwaterval echter geen moment. “Ik ben wel wat gewend. Weer of geen weer, die wandelschoenen moeten aan.” Sinds kort is er een app in haar leven, genaamd de ‘Ommetje app’. “Een vriendin attendeerde me daar op. Deze app van de Hersenstichting spoort je aan om elke dag een ommetje te maken. Je kunt ook in competitieverband met anderen lopen. Dat doe ik ook, ik ben daar enorm fanatiek mee. Sinds ik die app heb, wandel ik elke dag. Want elke dag een wandeling maken, is belangrijk voor je fysieke en mentale gezondheid.”

Marjorie geniet volop van die dagelijkse wandeling. “Het is een prachtige afwisseling met het werk dat ik veelal binnen doe.” Marjorie heeft al bijna een kwart eeuw het bedrijf met haar man Marc. “Ik verzorg de administratie, ik hou me bezig met de website, met personeelszaken, eigenlijk van alles wat.” Marjorie is alleen niet aan het werk in de kraam van Marktslager van Bussel. “Dát is écht Marcs pakkie an. Deze verdeling maakt dat we het samen goed volhouden. Dat lukt overigens sowieso erg goed. We zijn al dertig jaar een perfect team samen.”

Liefdesverhaal

Die drukke baan en die ontspannen wandelingen worden sinds twee jaar afgewisseld met een andere bijzondere taak, vertelt Marjorie terwijl we richting het centrum van Oene lopen. “Ik ben sindsdien buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand (BABS). Ik speelde al een aantal jaren met de gedachte om dit te doen. Ineens zag ik dat ze iemand als trouwambtenaar zochten. Ik heb gesolliciteerd en ben uitgekozen.”

Marjorie rondde de opleiding tot trouwambtenaar af en is vol enthousiasme van start gegaan. “Het is een prachtige taak. Je stapt een korte periode het leven van een echtpaar of een gezin binnen en mag hen van alles vragen. Men vertelt mij over hun leven tot nu toe en over hun liefdesverhaal. Aan de hand van die antwoorden werk ik een verhaal uit. Ik probeer dat persoonlijk te maken door eventuele kinderen een taak te geven door een stukje in de moederstaal of in het dialect van de bruidegom of bruid toe te voegen. Daarbij voeg ik altijd de nodige humor toe. Zo probeer ik er een ceremonie van te maken die men niet snel zal vergeten. Wat voor mij misschien wel het allermooiste is? Ik mag bij één van de gelukkigste dagen in iemands leven zijn. Dat voelt heel speciaal.”

Locaties

Als bruidspaar ben je in Epe niet meer enkel afhankelijk van vaste trouwlocaties zoals het gemeentehuis en kasteel Cannenburch in Vaassen. “Je mag zelf kiezen waar je wilt trouwen.” Die locaties moet uiteraard wel aan een aantal voorwaarden voldoen. “Er wordt getrouwd bij diverse horecaondernemingen of bij mensen in de tuin. Ik heb zelfs al wel eens in een kwekerij of middenin het bos een huwelijk voltrokken.”

Vanaf het Oener dorpscentrum lopen we drijfnat richting de begraafplaats. Het smalle weggetje daar pal voor, heet de Kuiperkampsweg. Daar slaan we rechtsaf, want deze weg loopt rechtstreeks terug naar de Ooster Oenerweg. Het beginpunt en dus eindpunt van deze wandeling nadert. Toch vertelt Marjorie nog altijd honderduit over ‘haar huwelijken’. Heeft ze bijvoorbeeld ook veel mensen getrouwd, die ze persoonlijk kent? “Die zitten er zeker bij, maar veel vaker nog zijn het juist mensen die hier niet vandaan komen. Dat zijn veelal echtparen die Epe vanwege de trouwlocatie hebben uitgekozen om te trouwen.”

In het eerste jaar als BABS trouwde Marjorie zeventien echtparen, vorig jaar was het door corona natuurlijk veel rustiger qua trouwerijen. “Diverse echtparen hebben hun trouwerij uitgesteld. Gelukkig gaat er de komende periode weer meer getrouwd worden. Tot die tijd wordt mijn vrije tijd aan de Ommetje App toegewezen. Oh wacht, ik zet die app nu uit. Bijna 6 kilometer. Dat was weer een mooi stukkie.”

(Dit verhaal is verschenen in de weekkrant Veluws Nieuws, 17 maart 2021)

 

Wil je genieten van meer wandelingen? Klik dan hier!