Tag: Wandeling van de week

EPE – De ‘Wandeling van de week’ is een rubriek van Dennis Dekker (www.mediamagneet.nl). Hij wandelt met inspirerende mensen die iets over hun onderscheidende visie, eigenaardige passies of bijzondere dromen vertellen. De afgelopen week ging Dennis op pad met Ruben Sinselmeijer uit Epe.

Ruben is al jaren werkzaam bij de brandweer. Sinds vorig jaar is hij teamleider bij de meldkamer brandweer van de VNOG (Veiligheidsregio Noord- en Oost Nederland) in Apeldoorn. “In coronatijd een overstap maken naar een andere functie, is best wennen. Helemaal omdat de rol van de meldkamer in een dergelijke crisisperiode zeer belangrijk is. Ik neem daarom veel tijd om te ontspannen als ik niet aan het werk ben. De dagelijkse wandeling hoort daar zeker bij. Al ben ik ook eerlijk. Je zit niet voor niets bij de brandweer. De spanning en adrenaline hoort er bij. Dat is een essentieel onderdeel van mijn werk.”

De voorliefde voor de brandweer zat er bij Ruben al van jongs af aan in, zo vertelt hij wanneer wij aan onze wandeling beginnen. Brandweerhelmen verzamelen, kijken naar branden, informeren of hij niet ergens vrijwilliger zou kunnen worden, het paste bij hem. In het eerste jaar van zijn hbo-opleiding Journalistiek en Communicatie in Zwolle kreeg hij de lachers op z’n hand toen een docent aan alle studenten vroeg wat ze graag wilden worden. Nee, geen oorlogsverslaggever, muziekjournalist of communicatieadviseur bij een gemeente of een groot bedrijf. Ruben meldde doodleuk: “Ik wil brandweerman worden.”

Al tijdens die studie werd zijn wens waarheid. Ze zochten iemand op de meldkamer in Deventer. “Ik werd daar één van de centralisten. Als centralist neem je de telefoontjes aan van mensen die via 112 een brand, ongeval of een ander incident melden. Het is dus ook jouw taak om de juiste keuzes te maken en verbinding te leggen met het desbetreffende brandweerkorps. Doet een centralist het werk goed, dan gaat de hulpverlening als een sneeuwbal rollen: steeds groter en groter. Zodat het incident snel verholpen wordt.”

Brandweeracademie

Door deze interessante baan (en zijn werkzaamheden bij de vrijwillige brandweer) vergaarde Ruben in rap tempo veel kennis. “Die studie kon ik vanwege de onregelmatige diensten alleen wat moeilijk afmaken. Dat wilde ik uiteindelijk natuurlijk wel. Ik ben een paar jaar bij de uitrukdienst/24-uurdienst gaan werken. Daardoor kreeg ik qua werktijden wat meer regelmaat en had ik de mogelijkheid om de hbo communicatie af te ronden.” Rubens brandweerambitie was echter meer dan dat. “Ik kreeg vervolgens de kans om aan de Brandweeracademie de opleiding tot brandweerofficier te volgen.” Dat deed hij en daardoor schopte hij het uiteindelijk via enkele andere functies tot plaatsvervangend commandant bij het korps in Kampen en diverse andere functies bij de Veiligheidsregio IJsselland.

Vorig jaar, midden in de coronacrisis, was daar dus ineens een hele andere functie. Hij ging terug naar de afdeling waar hij zijn carrière bij de brandweer ooit begon: de meldkamer. De Meldkamer Oost Nederland (MON) is de meldkamer voor de Veiligheidsregio IJsselland en Veiligheidsregio Noord- en Oost- Gelderland (VNOG). Deze is gevestigd in Apeldoorn. Op diezelfde plek bevinden zich ook de meldkamer van politie en ambulance. “Ruim twintig jaar na mijn baan als centralist heb ik inmiddels een andere functie op die afdeling. Maar het voelde als thuiskomen.”

Naast teamleider op de meldkamer heeft Ruben een rol als hoofdofficier van dienst. Als hij dienst heeft komt hij bij grotere calamiteiten in de regio ter plaatse. Soms wordt er ook multidisciplinair opgeschaald. Dat noemen ze een gecoördineerde regionale Incidentbestrijdingsprocedure (GRIP). “De grote brand in een school in Doetinchem van een paar weken geleden, is daar zo’n voorbeeld van.” Ook de (dreigende) rellen als reactie op de coronamaatregelen zorgden de afgelopen tijd voor de nodige extra alertheid. “Je wilt natuurlijk niet dat je als brandweer vanwege zo’n demonstratie niet goed bij een eventuele brand kunt komen.” In deze maanden heeft Ruben misschien nog wel meer dan ooit ervaren hoe belangrijk die meldkamer is. “Je wilt er uiteraard alles aan doen om er voor te zorgen dat het team waar je leiding aan geeft (25 personen, red.) gezond blijft. Want we kunnen niemand missen. Dan hebben we écht een probleem.”

Naast zijn eigen wezenlijke dagelijkse wandeling, zoekt Ruben voor zijn collega’s ook continu naar manieren om dit belangrijke werk vooral ook leuk te houden. “We geven regelmatig kleine attenties, we vragen vaak of iedereen het allemaal wel volhoudt. Die aandacht voor elkaar is essentieel, vind ik.” De ruimte van de meldkamer is tijdens de eerste lockdown al coronaproof ingericht. “We werken met minder mensen in de meldkamer. Ook hebben we aan het eind van de zomer al een mondkapjesplicht ingesteld. Dit zijn slechts enkele voorbeelden waarmee waarborgen dat een ieder zo min mogelijk risico loopt.” Centralisten vragen bij binnengekomen 112-meldingen of iemand die bij de brand of calamiteit betrokken is, onverhoopt corona heeft. “We informeren brandweermensen die ter plaatse gaan hierover vooraf.”

Zorgen de komende weken voor extra spanning, nu blijkt dat de Britse variant van het coronavirus zich wellicht veel sneller verspreidt? “We bereiden ons altijd voor op het ergste scenario. Ook nu. In dit geval zou de derde golf er best voor kunnen zorgen dat verspreiding zo snel gaat dat overbevolking in de ziekenhuizen dreigt. Dat hoeft natuurlijk niet te gebeuren, maar je kunt er maar beter op voorbereid zijn.” Het maakt z’n baan soms best hectisch, weet Ruben. “Dan is het fijn om af en toe de wandelschoenen aan te trekken.”

(Dit verhaal is verschenen in de weekkrant Veluws Nieuws, 10 februari 2021)

 

Wil je genieten van meer wandelingen? Klik dan hier!

Oene – De ‘Wandeling van de week’ is een rubriek van Dennis Dekker (www.mediamagneet.nl). Hij wandelt met inspirerende mensen die iets over hun onderscheidende visie, eigenaardige passies of bijzondere dromen vertellen. De afgelopen week ging Dennis op pad met Jan Berkhoff (65) uit Oene. Jan had een week daarvoor aangekondigd om te stoppen als wethouder in Heerde. Een moeilijke stap, zo meldt hij tijdens deze wandeling. “Ik ben er de afgelopen tijd achter gekomen dat mijn mentale veerkracht verminderde. De rek was er uit. Vlak na het kerstreces merkte ik dat ik niet voldoende opgeladen was. De stress was er nog. Ik besloot met pijn in het hart dat het genoeg was.”

Ik ken de route naar zijn huis. Ik ken het huis zelf, ik ken de inrichting. Hier was ik als privépersoon al vaak. Tijdens familiebijeenkomsten, tijdens verjaardagsfeestjes. Maar als verslaggever was ik hier nooit. Natuurlijk heb ik hem de afgelopen jaren best wel eens geciteerd voor een verhaal. Als verslaggever van een regionale krant schrijf je nu eenmaal ook over de politiek. Maar een persoonlijk verhaal over de mens Jan Berkhoff? Daar waar hij uitgebreid vertelt over zijn leven? Nee, dat deed ik nooit. Je interviewt je eigen oom toch niet? Dat kwam te dichtbij. Tot vorige week woensdag. Toen was het daar ineens hoog tijd voor. Hij had afscheid genomen van zijn werkzame leven. Hij vertelt daarover, hij benoemd zijn passie voor de toekomst. En ik wilde er ineens wel graag over schrijven.

Gemeentegrens

Woensdagochtend, kwart voor 9. Ik rijd voor de zoveelste keer in mijn leven van Epe naar buurtschap Ooster Oene. Het is een prachtig gebied op de rand van de gemeenten Epe en Heerde. Sinds mijn oom en tante aan de Bremensallee in Oene wonen, herdoopten we dit gebied in onze familie gekscherend tot ‘De Bremen’.

En daar gaan wij nu wandelen: ex-wethouder naast verslaggever. Oom naast neef. We lopen van de Bremensallee richting het kanaal. Al na een paar honderd meter passeren we de gemeentegrens. “Toch wel een prachtige symbolische route”, begint Jan te vertellen. “Na 12 jaar wethouder te zijn geweest voor de gemeente Epe, had ik het voorrecht om ook voor de naastgelegen gemeente Heerde nog eens vijf jaar als wethouder aan de slag te gaan. Ik ben weliswaar geboren en getogen in Oene, maar ik heb me altijd een halve Heerdenaar gevoeld. De middelbare school De Heertganck (nu Noordgouw, red.), het uitgaan in Heerde. En later de boodschappen die er vaak gehaald worden; ik houd gewoon van Heerde. Maar ik hou ook van Oene. Het is niet voor niets dat ik hier nooit weg ben gegaan. Het is niet voor niets dat al mijn vrienden uit deze regio komen.”

Daarom vindt Jan zijn afscheid als Heerder wethouder ook verdrietig. “Niet zo zeer vanwege die dossiers, daar kan ik gemakkelijk afstand van doen. Maar wél vanwege de mensen waarmee ik werkte en ook vanwege de inwoners waarvoor ik werkte.” De stap om te stoppen blijkt niettemin onvermijdbaar. “De koek was op. Ik kon het niet meer opbrengen om vol voor deze functie te gaan. Mijn emmer was overgelopen. En erger nog: die emmer bleef overlopen. Je zou dat overspannen kunnen noemen. Bij mij restte er maar één conclusie: stoppen. Want wethouder zijn op halve kracht is geen optie.”

Opvolger

Jan heeft geen enkele twijfels over de kwaliteiten van zijn opvolger Stephan Nienhuis. “De Heerdenaar is sinds 2014 gemeenteraadslid. Dat moet wel goedkomen. Daarbij heb ik aangeboden om hem op de achtergrond bij te staan als adviseur. Ik ben er voor hem.” De Oenenaar verwacht niet dat dit veel nodig zal zijn. “Toen ik in Epe als wethouder stopte, nam Erik Visser het van me over. Hem heb ik hetzelfde aangeboden. Hij heeft me maar een paar keer iets gevraagd. Hij bleek prima zelf te weten wat er van hem verwacht werd.”

Waarom we juist dit rondje wandelen? Jan vertelt: “Dit is de route die ik sinds twee jaar wel vaker loop. Heel eerlijk gezegd? Ik ben wel meer van het fietsen. Ik doe al sinds 1978 aan wielrennen. Dat is een passie waar ik sindsdien zeker wekelijks mee bezig ben. Alleen of samen met mijn jeugdvriend Jacob: ik vind het heerlijk.” Tot hij een paar jaren geleden noodgedwongen tijdelijk niet het zadel op kon zoeken. “Na een operatie heb ik toen een tijdje niet kunnen fietsen.”

Vissen

Om toch in beweging te blijven, liep hij samen met zijn vrouw Janny, bijna dagelijks een rondje. Exact hetzelfde rondje als wat wij nu ook lopen. We kijken daarmee symbolisch terug op een mindere periode in zijn leven. “Ik heb echt moeten wennen aan wandelen. De eerste keer dat ik dit rondje liep, had ik enorme spierpijn in mijn benen, dat had ik met fietsen nooit.”

Inmiddels fietst Jan wel weer. Toch zal hij z’n wandelschoenen de komende tijd vast wel meer gaan aantrekken. “Er ligt een werkloze periode voor me. Misschien dat een dagelijkse wandeltocht wel tot een vaste waarde gaat behoren.” Al is er natuurlijk ‘altijd wat te doen als je buitenaf woont’. “Ik heb nog wat schapen, ik wil de tuin rondom het huis op orde hebben. Ik vind het mooi om af en toe op fietsvakantie te gaan. Je begrijpt: ik ben niet bang voor het zwarte gat. Ik geniet volop van mijn tijd met Janny, met onze kinderen en kleinkinderen. En desnoods zoek ik wel een invulling. Mijn andere jeugdvriend Teunis stopt dit jaar ook met werken. We appten al of we, net als vroeger, niet weer eens moesten gaan vissen. Ik sluit niet uit dat dit snel gaat gebeuren.”

Maar bovenal hoopt Jan dat zijn besluit om te stoppen er voor zorgt dat de stress in zijn hoofd verdwijnt. “Want hoe je het ook wendt of keert: stress is ongezond. Daar wil ik dus vanaf. Mijn ware passie voor de toekomst? Zo lang mogelijk genieten van m’n pensioen.”

(Dit verhaal is verschenen in de weekkrant Veluws Nieuws, 3 februari 2021)

 

Wil je genieten van meer wandelingen? Klik dan hier!

Veessen – De ‘Wandeling van de week’ is een rubriek van Dennis Dekker (www.mediamagneet.nl). Hij wandelt met inspirerende mensen die iets over hun onderscheidende visie, eigenaardige passies of bijzondere dromen vertellen. De afgelopen week ging Dennis op pad met Willeke Kremer uit Veessen. Willeke heeft haar eigen praktijk genaamd RivierVallei. “Vanwege de coronacrisis kan ik mijn cliënten helaas niet in de praktijkruimte ontvangen. Maar ik kan wel met hen wandelen. Tijdens die wandelingen combineer ik de bewegingsleer Qigong met een gesprek over emoties, symptomen en klachten. Vervolgens geef ik informatie over de organen van het menselijk lichaam. Opdat men geestelijk en lichamelijk in balans komt.”

Eén worden met de natuur. Het is volgens Willeke één van de belangrijkste redenen waarom ze dagelijks een ommetje maakt. Dit gesprek vindt plaats tijdens zo’n rondje vanaf haar huis. Dat ligt pal aan de Hoogwatergeul die van Veessen naar Wapenveld loopt. De wandeling loopt door het buitengebied van het dorp. We komen langs talloze grote weilanden, maar lopen ook over de dijk waarbij een striemende wind vol in ons gezicht slaat. Voor velen lijkt een dergelijke wandeling op afzien. Maar Willeke ervaart dat toch anders. “Tegenwind kan je sterker maken. Regelmatig buiten zijn versterkt ons immuunsysteem. Daarbij zijn we onderdeel van de natuur. Buiten zijn is belangrijk voor iemands welbevinden. Daar worden zintuigen geprikkeld en ervaren we daglicht.”

Stilstaand water

Willeke wandelt vaak alleen. “Al zolang ik mij kan herinneren, ben ik graag in de natuur. Ik geef erg veel om planten, kruiden en ook dieren. Als wij lichamelijke klachten hebben, dan liggen de antwoorden vaak in de natuur om ons heen. Daarom ga ik er graag op uit. Je doet jezelf er letterlijk een plezier mee. Want het is goed voor je gezondheid om in beweging te blijven. Een mens bestaat voor het grootste gedeelte uit water. Je kan jezelf dus het beste gedragen als water. Stilstaand water stinkt. En dat is ongezond. Water moet stromen. Ook in de mens. Want zo komt voeding op de juiste plek en worden afvalstoffen afgevoerd.”

Tijdens deze coronacrisis wandelt ze dus ook vaak met de mensen die ze behandelt. “Een wandelingetje van 20 minuten per dag is zo goed voor de mens.” Willeke is onder andere acupuncturist. Door de diverse studies die ze volgde, heeft ze daar inmiddels zeer veel ervaring in opgebouwd. “Als acupuncturist is het zeer belangrijk om al je eigen zintuigen optimaal te gebruiken als onderdeel om je diagnose te stellen. In mijn opleiding leerde ik dat je oren, ogen en reuk nodig hebt om te zien en te voelen wat er bij anderen met een lichaam aan de hand is. Soms geeft de stand van een lichaam al een beetje aan waar ik kan beginnen met mijn behandelingen. Nu dat vanwege corona niet kan, geef ik mijn cliënten zelf tips. Bijvoorbeeld over bepaalde drukpunten op het menselijk lichaam. Als mijn cliënten die zelf weten te vinden, dan kunnen ze best veel doen aan het herstel van hun lichamelijke klacht middels massage (acupressuur).”

Milt

Elk orgaan (of de meridiaan die daar mee samenhangt) in een lichaam is op een bepaald moment van de dag optimaal in functie. Wanneer je tussen 9.00 en 11.00 uur vermoeidheidsklachten hebt, dan is de kans groot dat dit te maken heeft met een minder goed functionerende milt. “De milt is zeer belangrijk in je lichaam. Het orgaan transformeert en transporteert alle voeding en vloeistoffen door het lichaam naar alle andere organen en lichaamsdelen. De milt is tussen 9.00 en 11.00 uur ‘s ochtends het meest actief. Voel je je juist op die momenten moe, dan is de kans groot dat jouw klacht met de milt te maken heeft.” Het komt vaak voor dat de milt-energie van mensen te laag is. “De taken van de milt? Concentreren, spierkracht en bloed binnen de aderen houden. Maar van veel studeren kan men een lage milt-energie krijgen. Er treden dan symptomen op zoals veel piekeren, snel blauwe plekken of spataderen krijgen, een borrelende buik of vermoeidheid.”

Even terug naar het wandelen. Willeke vertelt dat wandelen goed helpt om de milt goed te ondersteunen. Jouw armen en de benen zijn verbonden met de milt. Als je na het eten gaat wandelen, dan ondersteun je jouw milt goed.” De milt staat ook voor vertering. Maar dat kan volgens Willeke ook in de figuurlijke zin van het woord bedoeld worden. “Deze coronatijd is voor veel mensen moeilijk te verteren. Het ondersteunen van de milt is geen luxe maar pure noodzaak. Helemaal in deze tijd.”

Natuurlijk houdt het niet op bij milt alleen. De lijst van organen en meridianen en tijden is lang. Toch zijn die tijdstippen per dag wel een standaard gegeven bij iedereen. “Als je je er een beetje in verdiept, dan kom je er achter dat het lichaam prachtig in elkaar zit”, lacht Willeke. “Nog een paar voorbeelden? Tussen 7.00 en 9.00 uur ‘s ochtends is je maag het hardst aan het werk. De twee uren daarvoor zijn dat je darmen. Zorg er voor dat je, voor het ontbijt, jouw ontlasting gehad hebt. Zo begin je elke dag met een schone lei. Je wilt niet dat dit te lang in het lichaam blijft zitten. En nuttig jouw ontbijt vervolgens tussen 7.00 en 9.00 uur ‘s ochtends om er zoveel mogelijk energie uit te halen.”

Lachen

Een ander belangrijk neveneffect van wandelen, dat volgens Willeke een zeer gezonde uitwerking heeft op je lichamelijk en je geestelijk welbevinden? “Lachen is een emotie die bij het hart hoort. Als de milt daarbij goed het werk doet, dan wordt het bloed goed gevoed en is het hart ook blij. Ik weet niet hoe het bij jou is, maar van wandelen ga ik vanzelf lachen. Hoe erg de tegenwind ook is.”

(Dit verhaal is verschenen in de weekkrant Veluws Nieuws, 27 januari 2021)

 

Wil je genieten van meer wandelingen? Klik dan hier!

Emst – De ‘Wandeling van de week’ is een rubriek van Dennis Dekker (www.mediamagneet.nl). Hij wandelt met inspirerende mensen die iets over hun onderscheidende visie, eigenaardige passies of bijzondere dromen vertellen. De afgelopen week ging Dennis op pad met Arno Boeve uit Emst. Arno is eigenaar van een bedrijf genaamd HBV Beveiliging. “Daar ben ik wekelijks aardig wat uren druk mee. Ik heb daarom veel hobby’s, zodat ik mijn hoofd regelmatig leeg kan maken.” Een relatief nieuwe hobby is bij de Emstenaar uitgegroeid tot ware verslaving: wandelen.

Leuk om over die hobby te praten, maar veel leuker om het dan ook meteen te doen, vindt de Emstenaar. We spreken dus af bij zijn huis en gaan aan de wandel. We duiken via de Langeweg en de Woesterbergweg het Wisselse Veen in. Na het prachtige Wisselse Veen volgt de lange Boerweg. Dan leidt de lange Langeweg weer terug naar zijn huis. In een wandeling van een kilometer of 10 vertelt Arno uitgebreid over zijn beveiligingsbedrijf. Ook passeren er veel hobby’s van Arno en spontane ludieke initiatieven waar hij die drukke baan mee afwisselt.

Zo was hij meerdere jaren medepresentator van het Emster Sinterklaasfeest en van het snerttoernooi bij vv Emst. Ook verzorgde hij diverse gezellige zaterdagavonden in een café. Hij vertelt over één van de meest recente initiatieven. “Ik was in 2019 één van de groep ondernemers die samen een gezelligheidsclub zijn gestart. Bij de ‘De Heeren van’ hebben zich inmiddels een kleine twintig ondernemers aangemeld. Jammer dat we het afgelopen jaar vanwege corona weinig konden doen.”

Terug naar dat wandelen, want dat is zijn allernieuwste verslaving. Dat kwam zo. Arno wilde graag wat afvallen. “Ik sportte regelmatig, maar eerlijk gezegd vond ik de derde helft misschien wel het allerleukste. Ik deed aan voetballen, aan tennissen en ging jaarlijks op skivakantie. Begrijp me niet verkeerd: de fysieke inspanning is heel erg leuk, maar het hapje, het drankje en de gezelligheid nadien vond ik minstens zo heerlijk. Toch wilde ik ook wel graag wat lichter worden. Ik had al eens een paar diëten gevolgd. Die hadden uiteindelijk vaak eenzelfde effect: al het afgevallen gewicht kwam er razendsnel weer bij op als ik ‘gewoon’ ging eten.”

Toen dacht hij ineens terug aan een whiskyproeverij die hij met ‘De Heeren van’ gevolgd had. “Dat had ik jaren daarvoor al eens eerder gedaan. Die man die de proeverij gaf, kende ik dus. Maar de tweede keer was hij bijna niet meer te herkennen, zo veel was hij afgevallen. Ik vroeg hem hoe en hij vertelde dat hij er weinig voor gelaten had. Het belangrijkste? Hij was zijn ingenomen en zijn verbruikte calorieën gaan bijhouden in een appje. Daarnaast liet hij weten dat hij was gaan wandelen. Dat begon met een keer in de week een klein stukje. Al snel ging hij dagelijks van huis. De afstanden liepen op. In een jaar tijd was hij tientallen kilo’s kwijt. Ik dacht: dát ga ik ook doen.”

Juni 2020 installeerde Arno een app op z’n telefoon. De treffende en veelzeggende naam was FatSecret. Sindsdien vult hij dagelijks nauwgezet in wat hij eet. Maar ook wat er verbrand wordt. Ook schafte hij meteen wandelschoenen aan. En hop, daar ging Arno. De deur uit, de frisse lucht in. In stevige tred. Eerst eens per week, maar al gauw veel vaker. Om routes te bekijken en te bewaren, om vorderingen te zien en om zijn verbrande calorieën bij te houden, kwam er nog een app bij: Runkeeper. Ook dat wordt steeds minutieus bijgehouden. Het resultaat is indrukwekkend: hij viel sindsdien ruim 22 kilo af. “Ja, geweldig. Maar heel eerlijk, dat mocht ook wel. Ik ga voor de 30.”

Er kleven meer voordelen aan dat wandelen, vindt Arno. Vanaf zijn huis aan de Laarstraat in Emst ging hij de omgeving die hij zo goed kende, ineens op een andere manier zien. Daar waar hij normaal gesproken in de auto zit en snel van plek naar plek moet toeren om de beveiliging bij zijn particuliere en zakelijke klanten te regelen, zorgt deze hobby juist voor rust in het hoofd, voor nieuwe ideeën en voor een gezondere levensstijl. “Mijn diensten zijn onregelmatig. Sinds de komst van de kinderen (Arno en zijn vrouw Ingrid hebben drie dochters, red.) is er wel wat meer regelmaat in mijn diensten, maar toch ben ik ‘s nachts nog veel aan het werk.” Menig avondje in de week komt Arno ‘s avonds dus laat thuis. “Vroeger belandde ik dan op de bank voor de tv om even een filmpje of een serie te kijken. En wanneer je tv aan het kijken bent, dan heb je sneller zin in wat lekkers. Zo’n zak chips is dan zo opengetrokken. En leeggegeten.”

Nu besteedt hij die avonduren heel anders. Hij gaat wandelen. Alleen. “Voordeel? Dan denk je niet aan eten.” Meerdere keren per week verslindt hij kilometer na kilometer. “Zaklampje erbij en lopen maar. Ik kom niemand tegen. Ben tijdens dat wandelen zelfs nog geen wild tegengekomen. Dat terwijl de wolf zich hier steeds meer laat zien. Hahaha…”

Vaak is Arno ver na middernacht pas weer thuis. “Ik voel me volmaakt vrij als ik in die stille nacht een rondje door het buitengebied van onze gemeente loop.” Daar houden z’n sportieve hobby’s niet op. Die wandelingen vult hij aan met tennis, voetbal en fitness. Vanwege de lockdown is dat nu wat behelpen. “Daarom sport ik vanuit huis. Zo volg ik online fitnesslessen. Recentelijk heb ik zelfs een homertrainer gekocht. Tijdens een filmpje op Netflix of een voetbalwedstrijd zit ik dan te fietsen.” Het is trouwens ook weer niet zo dat ‘Arno Boeve één of andere Sportbilly geworden is’, lacht hij. “Niets is minder waar. Ik vind de gezelligheid nog altijd erg belangrijk. Af en toe eet ik echt nog wel eens ongezond, maar ik ben wel veel meer op mijn gezondheid gaan letten.”

(Dit verhaal is verschenen in de weekkrant Veluws Nieuws, 20 januari 2021)

 

Wil je genieten van meer wandelingen? Klik dan hier!

Welsum / Olst / Epe – De ‘Wandeling van de week’ is een rubriek van Dennis Dekker (www.mediamagneet.nl). Hij wandelt met inspirerende mensen die iets over hun onderscheidende visie, eigenaardige passies of bijzondere dromen vertellen. Deze week gaat Dennis op pad met Maaike Boersma. Ze noemt zichzelf buitentherapeut en gaat om die reden letterlijk met haar cliënten aan de wandel. “Zo ben je lichamelijk en geestelijk bezig. De natuur fungeert daarbij een rustgevend middelpunt.”

De verslaggever en de geïnterviewde hebben afgesproken bij het pontje nabij het dorp Welsum. Aan de andere kant van de IJssel (in Olst), woont Maaike met haar gezin. Vanaf de pont leidt onze wandelroute richting het Gelderse dorp Oene. Een logische keuze. Slechts een paar kilometers van deze plek verwijderd, bracht ze heel wat jaren van haar leven door.

“Ik ben geboren in Zuuk. Die vrijheid en rust die ik daar als kind ervaren heb, zit nog altijd diep in mijn hart geklonken. Daar ben ik steeds weer naar op zoek. In mijn werk, maar ook in mijn privéleven.” Na Zuuk volgde een aantal jaren een huis in een nieuwbouwwijk in Epe. Daarna verhuisde het gezin Boersma naar Oene. Haar ouders wonen daar nog steeds. “Ik kom er graag. Ik vind het daar heerlijk.”

De liefde voor de natuur noemt ze niet voor niets ‘de rode draad in haar leven’. Maar daarbij kwam ze er via een rijke, zeer diverse opleidingsroute uiteindelijk achter waar haar hart lag. “Dat was niet altijd zo. Ook ik heb me een periode in mijn leven veel op de buitenwereld gericht. Ook ik negeerde signalen in mijn lijf, ook ik zat veel in mijn hoofd.” Een indrukwekkend traject van persoonlijke ontwikkeling en van diverse cursussen en opleidingen hebben haar veel geleerd. Die kennis en kunde zet ze nu in binnen haar praktijk. “Ik doe werk, dat niet als werken voelt.”

Hoe Maaike’s persoonlijke begeleiding verloopt? Na een uitgebreide, zorgvuldige intake, start er een bijzonder één op één-traject waarbij Maaike tijdens een aantal wandelsessies bij haar cliënten achter vastgezette overtuigingen uit het verleden probeert te komen. Ze laat hen oefeningen doen, ze stelt indringende, betekenisvolle vragen, ze luistert en reageert op wat er verbaal of non-verbaal bij haar cliënten naar boven komt drijven.

Innerlijke reiniging

Tijdens deze wandeling laat de buitentherapeut ook de verslaggever ervaren, hoe ze werkt. “Wat in mijn ogen het belangrijkste is? Mensen moeten altijd terug naar hun gevoel kunnen gaan. Mijn doel is om hen weer verbinding te laten maken met hun eigen kracht en eigen energie. Als je jezelf beter begrijpt en keuzes durft te maken vanuit je eigen vertrouwen, dan word je automatisch een gelukkiger mens.”

Mensen die zich bij Maaike Boersma melden, ervaren een probleem in het dagelijks leven. Een fysiek probleem of een geestelijk probleem. Ze zijn bijvoorbeeld ergens onzeker over, overprikkeld of ze hebben vage lichamelijke klachten die ze niet zelf op kunnen lossen. “Ik ga terug naar de kern van het probleem. Want datgene waar jij tegenaan loopt, heeft vaak te maken met iets dat in het verleden gebeurd is, zo is mijn reactie. Je bent er alleen niet meer zo bewust van. Maar het mooie is: je lijf onthoudt alles. Je moet dus terug naar je gevoel.”

Vaak is men vervolgens geraakt door het delen van een bepaalde ervaring, of door een conclusie die de buitentherapeute trok. Ze reageert dan zacht en fijngevoelig. “Ik zie dat je het raakt. Waarom doet dit jou zo veel?” Ze stelt zich daarna op als luisterend oor. “Want wanneer men hier is aanbeland, dan komen er onherroepelijk emoties bij kijken. Maar dat is niet erg. Huilen is goed. Tranen zorgen voor een innerlijke reiniging. Het is niet voor niets zo dat je je uiteindelijk opgelucht voelt, wanneer je gehuild hebt.”

Maaike legt uit welke bewustwordingsoefeningen hier zoal bij komen kijken. “Voel je ademhaling tijdens het wandelen. Concentreer je achtereenvolgens volledig op wat je voelt, wat je hoort en wat je ziet. Het zijn manieren om bewust te worden van je eigen lichaam.” De centrale vraag die vervolgens beantwoord moet worden? “Hoe tevreden ben je eigenlijk over jouw leven?” Het antwoord daarop, komt dan veel meer binnen, weet ze. “Je bent je echt bewust van de vraag. En denkt daardoor ook dieper na over het antwoord.”

‘It happens offline’

Gestalt therapie, voice dialogue, mindfullness, lichaamsgerichte therapie, het is zo maar een reeks therapievormen en oefeningen die Maaike combineert met het gegeven om buiten te zijn. Niet gestoord door rinkelende, trillende mobiele telefoons. “Want: ‘it happens offline’, vind ik. Dat is wat mij betreft de plek waar de diepgang plaatsvindt. Hier kijkt enkel de natuur toe.” Het lijkt wel een geestelijke opruimingsdienst. Maaike lacht. “Ja, eigenlijk wel. Zonder mijn werk te veel te willen simplificeren natuurlijk. Want er komt best wel wat meer bij kijken. Maar in essentie is dit zeker wat ik wil bereiken.”

De IJssel gloort aan de horizon. Een passende anekdote volgt, terwijl het eindpunt van deze wandeling nadert. “Tijdens mijn studie aan het Boswijk Instituut in Doorn werd ik dagelijks geconfronteerd met een uitspraak van Thich Nhat Hanh. Hij is een boeddhistische monnik uit Vietnam. Eerst voelde ik, nuchter als ik ben, die tekst niet zo erg. Maar keer op keer werd mijn oog naar de poster getrokken met deze prominente quote. Steeds las ik de woorden. Inmiddels ervaar ik exact wat de zin betekent. Misschien omdat ik tijdens die opleiding heel veel over mezelf geleerd heb. Misschien ook wel omdat ik al die ervaringen mag gebruiken om anderen te helpen.” De woorden van Tich Nhat Hanh vormen misschien wel de essentie van Maaike’s aanpak: ‘Peace in oneself, peace in the world’.

(Dit verhaal is verschenen in de weekkrant Veluws Nieuws, 13 januari 2021)

Wil je genieten van meer wandelingen? Klik dan hier!