Epe – De ‘Wandeling van de week’ is een rubriek van Dennis Dekker (www.mediamagneet.nl). Hij wandelt met inspirerende mensen die iets over hun onderscheidende visie, eigenaardige passies of bijzondere dromen vertellen. De afgelopen week ging Dennis op pad met Henk van Essen uit Epe. Hij vertelt voornamelijk over al zijn vrijwilligerswerk. Een nominatie als ‘vrijwilliger van het jaar’ hoeft voor hem niet, een lintje is helemaal onzin. “Ik ben geboren en getogen Epenaar. Het leven van mij en van mijn vrouw Joke draait om contacten. Ze zijn ons allemaal even lief. Als zij wat vragen, dan doen we dat. Andersom is dat ook zo.”
Hij heeft veel te vertellen, vertelt Henk wanneer hij zich voor deze rubriek aanmeldt. Zijn idee over de wandeling is ook onderscheidend. “Als we nu eens een route bedenken langs de plekken waar ik in mijn leven vrijwilligerswerk gedaan heb? Dan vertel ik je daar meteen over.”
Fleur
Donderdagmiddag meld ik me bij het appartement in het centrum van Epe waar Henk en zijn vrouw wonen. Henk staat al te wachten. Hij blijkt niet de enige wandelaar te zijn. “Mag onze hond Fleur ook mee? Over haar is sowieso wel een mooi verhaal te vertellen.” Dagelijks gaan Henk en Joke meerdere malen met Fleur op pad. “Zo maken we onze dagelijkse kilometertjes wel. Zo’n extra rondje met een journalist kan er dan ook nog wel bij, haha…” Die aandacht voor Fleur is terecht, vindt Henk. Deze zwarte labrador retriever verdient het ook om vaak uitgelaten te worden. “Fleur is een zeer bijzondere hond. Ze was altijd actief als hulphond.”
De hond is opgeleid door Hulphond Nederland. Deze instantie helpt mensen met een fysieke of geestelijke zorgvraag door de inzet van een hulphond. Fleur heeft jarenlang de begeleiding van een jonge vrouw in een rolstoel gedaan. Hoe Henk en Joke vervolgens aan deze hond gekomen zijn? “Onze hond was overleden. We lazen op de site van Hulphond Nederland dat je je in kunt schrijven voor een hond die ooit als hulphond actief geweest is. Dergelijke dieren doen ‘hun taken’ maximaal 10 jaar. Maar wanneer hun baasjes onverhoopt voor die tijd overlijden, dan gaan ze niet meer bij een ander baasje als hulphond aan het werk. Voor die honden worden adresjes gezocht. Mensen zoals wij zorgen dan voor zo’n ex-hulphond. Van ons wordt één ding gevraagd: je moet twee keer per week naar een locatie van Hulphond Nederland om de hond daar nog enkele oefeningen te laten doen. Helaas zorgde corona er voor dat die locaties gesloten zijn. Dus wandelen we heel veel met Fleur.”
We lopen vanaf het centrum van Epe naar de Schotweg. De kruising bij de Dorperveldweg slaan we rechts af. Vandaar gaat de wandeling via de Jagtlustweg verder. “Laten we hier maar eens de bossen in gaan”, lacht Henk, als we de t-splitsing met de Lohuizerveenweg gepasseerd zijn. “Ik wil ook graag iets onverwachts doen. We gaan vandaag niet alleen over de gebaande paden.”
Zo staan Henk en Joke ook in het leven: geen standaard dagen afdraaien, dienstbaar zijn aan anderen en daardoor altijd nieuwe dingen meemaken. Naast de verantwoordelijkheid voor Fleur, is het echtpaar druk met uiteenlopend vrijwilligerswerk. “Goed om te benoemen: je interviewt mij dan wel, maar ik doe al die klussen samen met Joke.”
Hier dichtbij ligt letterlijk een plek met de nodige geschiedenis van het echtpaar Van Essen. Ze waren vlak voor hun pensioen beheerders van de groepsaccommodatie De Hertekolk die hier dichtbij verscholen ligt in de bossen. “Dat was natuurlijk deels (8 uur per week) betaald werk, maar uiteindelijk ben je daar fulltime mee bezig. gasten ontvangen, klusjes doen aan het complex, het bepaalde jarenlang ons leven. Een fantastische tijd.” Sinds ze in het appartementencomplex aan de Hoofdstraat wonen, is Henk voorzitter van de Vereniging van Eigenaren (VVE). “Daar kun je nog best druk mee zijn. Er zijn bijvoorbeeld diverse parkeerplaatsen onder dit complex gevestigd waarvan de administratie qua huur bijgehouden moet worden.”
Naast dit vrijwilligerswerk dicht bij huis, is Henk sinds 2016 zeer actief bij Veluws Museum Hagedoorns Plaatse, zo vertelt hij tijdens het wandelen. “Samen met Joke en een aantal anderen ben ik verantwoordelijk voor de catering. Daarbij ben ik hier al jaren rondleider. Ik spendeer veel vrije uurtjes in dat prachtmuseum. Het is dat Zuuk niet op de route ligt, anders waren we daar zeker ook nog langs gelopen.”
SV Epe, Wios, Buurtraad
Via de Lariksweg en de Ballastputweg, komen we uit aan de achterkant van het terrein van voetbalvereniging SV Epe. “Hier ben ik meer dan dertig jaar vrijwilliger geweest. Ik was pupillenleider en heb, samen met een aantal anderen, onder meer het internationale Paastoernooi opgezet.” Vanaf SV Epe lopen we op de Sportlaan langs het gebouw waarin de Buurtraad Hoge Weerd zich ooit bevond. Daar was ik ruim dertig jaar voorzitter. Ik kan daar wel een boek over schrijven. We hebben hier zo veel meegemaakt.” Hetzelfde geld voor zijn werkzaamheden voor Wandelsportvereniging Wios. “Daar ben ik onder meer duwer van de rolstoelgebruikers tijdens de Avondvierdaagse.”
We komen in het centrum van Epe. De route leidt door de Parkweg, waar Henks ouderlijk huis ooit stond. Op een steenworp afstand had carnavalsvereniging De Darpspompers haar residentie. Henk was daar jaren betrokken bij de Raad van Elf. “Hoe ik daar dan kwam? Tja, ik werd gevraagd door een kennis. Zo gaat dat.” Terwijl we bijna bij Henk en Joke thuis zijn, concludeert de hoofdpersoon van deze wandeling waarom hij eigenlijk zo veel vrijwilligerswerk doet. “Ons leven draait om contacten. Als je door iemand ergens voor gevraagd wordt, dan doe je dat met plezier.”
(Dit verhaal is verschenen in de weekkrant Veluws Nieuws, 14 april 2021)
Wil je genieten van meer wandelingen? Klik dan hier!