‘Wandeling van de week’ 54 : Wim Meuleman

VAASSEN – In de rubriek ‘Wandeling van de week’ interviewt Dennis Dekker inspirerende mensen die iets over hun onderscheidende visie, eigenaardige passies of bijzondere dromen vertellen. Deze week loopt Dennis met Wim Meuleman (58) uit Vaassen. Wim vertelt over zijn hernieuwde liefde voor de natuur. Dit vanwege een recente verhuizing en de komst van twee herders waardoor hij meerdere keren per dag aan het wandelen is.

Om te beginnen bij die verhuizing. Ruim een jaar geleden verruilden Wim en zijn vrouw Jolanda een woning aan de verscholen Parkweg in het Vaassense dorpscentrum voor deze woning een de Niersenseweg. Dit prachtige stulpje ligt pal tegen Kroondomein Het Loo aan. Als ik de toegangspoort door ben, komt Wim me al tegemoet lopen. Ik kijk mijn ogen uit en hij raadt mijn gedachten. “Ja. Het is oprecht een voorrecht om hier te wonen. Dat beseffen we terdege. Iedere dag weer.”

Baila en Boyd

Van achter de schuur word ik vrolijk en enthousiast begroeten door twee herders. Een zwarte genaamd Baila en een goudkleurige genaamd Boyd. “Boyd is nogal onstuimig. Ze is pas acht maanden. We nemen de honden dus niet mee. Dan zijn we meer druk met het corrigeren van de dieren dan met het gesprek.”

Wild kwispelend nemen de honden afscheid van hun baasje. We volgen een slingerpaadje in Wims achtertuin naar een robuust hek aan het eind van het perceel. We klappen het zware houten hek open en lopen rechtdoor. Het zandpad leidt naar een open heidevlakte. “Dit is een plek waar veel mensen hun honden uitlaten. Hier mogen ze los lopen. Dit is een prachtig stuk Vaassen.”

Zuid-Afrika

Sinds de komst van de honden, wandelt Wim elke dag. De verhuizing heeft die wandeltochten nog meer plezier gegeven. “Ik begon met wandelen omdat ik aan mijn gezondheid wilde werken. Ik heb een lichte vorm van diabetes type 2 en moet dus prikken. Ik vind dat een zeer vervelend werkje en vroeg aan mijn dokter of er niet een manier was om te zorgen dat ik minder vaak hoefde te prikken. Zijn reactie: ‘Er is één ding heel welkom: veel bewegen.’ En het werkt.” Wim leest zijn bloedsuikerspiegel zelfs af via een appje. Hij pakt zijn telefoon. “Kijk”, zegt hij. “Zie je deze curve? Die daalde enorm sinds we begonnen aan onze wandeltocht.” Daarnaast is Wim de Vaassense omgeving (‘zijn achtertuin’) weer heel erg gaan waarderen. “Ik ging ooit op vakantie naar Zuid-Afrika. Ik vond het daar prachtig qua natuur. Het is voor mij persoonlijk nog altijd de mooiste vakantie die ik meegemaakt heb. Niet alleen vanwege de veelzijdige natuur die ik daar gezien heb, maar ook vanwege de herwaardering van mijn eigen leefomgeving.”   

De Motketel

Elke ochtend loopt Wim met liefde een lekker rondje met de honden. En als het even kan avonds ook nog. “Mits dat qua tijd allemaal een beetje past natuurlijk.” Wim heeft namelijk een drukke baan. Hij is directeur van De Hypotheekshop Epe. “Ik vind het werk geweldig om te doen. Maar sinds corona ben ik er ook wel iets anders naar gaan kijken. Avondafspraken probeer ik tegenwoordig zo veel mogelijk te vermijden en ook de vrije vrijdag is heilig voor me.”

Toch bezorgt dat werk hem nog altijd veel uitdaging en plezier, vertelt Wim eerlijk. “Ik ben al jaren werkzaam in de financiële wereld. Heb een eigen bedrijf sinds 1993 en heb in al die jaren best de nodige kennis opgebouwd. Ik vind het heerlijk om me bezig te houden met moeilijke dossiers. Zo hoop ik onze opdrachtgevers zo goed mogelijk te kunnen helpen.” Die kennis wordt binnenkort misschien wel geventileerd in een column, vertelt Wim verder. “Ik ben in gesprek met een lokale krant om mijn licht te laten schijnen over verschillende onderwerpen in de financiële wereld in het algemeen en in de hypotheekbranche in het bijzonder. Dit is ook een manier om actuele ontwikkelingen te bespreken en kennis over te brengen aan anderen. Dat lijkt me erg leuk om te doen.” Na het heideveld duiken we diep het bos in. Her en der zijn beekjes te zien. “Deze sprengen zijn ooit uitgegraven om het water richting de diverse watermolens in Vaassen te leiden. Dit noemen veel Vaassenaren De Motketel.”

Navraag leert dat De Motketel in Vaassen een plek is waar het grondwater omhoog borrelt. Onder dit gebied bevindt zich een enorme waterbel. Als je een gat graaft, dan komt het grondwater vanzelf omhoog. Dat noemt men een sprengkop. In De Motketel bevinden zich meer dan twintig sprengkoppen. Vandaar die gegraven sprengen dus.

Kcvo

We lopen dieper het bos in. Daar vertelt Wim dat het jaren geleden helemaal niet zo vanzelfsprekend was dat hij zijn eigen bedrijf als financiële ondernemer zou starten. “Direct na mijn school wist ik niet wat ik wilde worden. Ik ben gaan werken in een elektronicawinkel. Ik vond dat prima. Ik was blij, vond het contact met mensen misschien nog wel het leukste aan mijn werk. Totdat mijn moeder me de tip gaf om eens te reageren op een vacature die de Rabobank in een lokale krant had geplaatst. Daar heb ik op geschreven en ik ben aangenomen. Sindsdien zit ik in de financiële wereld.” Nog altijd is het contact met mensen het leukste aan zijn werk. “Maar nu ik mijn wekelijkse uren wat teruggeschroefd heb, is er ook ruimte ontstaan voor ontspanning. Naast die wandelingen met zijn honden, is Wim fervent voetballiefhebber. “Tot mijn 55^e heb ik bij Kcvo gespeeld. Ik was daar vijftig jaar spelend lid. Maar toen ik stopte met voetballen, wilde ik die vereniging niet vaarwel zeggen. In het verleden ben ik altijd al actief geweest met vrijwilligers werk en bestuurswerk binnen Kcvo. Toen ik stopte in het veteranenelftal ben ik gevraagd als voorzitter. Die taak heb ik sindsdien met liefde op me genomen.”

‘We leven hier bewuster’

Het rondje in Wims achtertuin is bijna ten einde. De afrastering aan de achterzijde van het perceel doemt op, het zware klaphek wordt opengeduwd. De twee honden beginnen te blaffen. Wim kijkt om zich heen. Wat is het hier toch mooi. Echt, ik ben bevoorrecht dat ik hier met mijn lieve vrouw mag wonen. Wat ik ook zo geweldig vind? In het bos zijn de seizoenen perfect zichtbaar. Wel of geen lange grassen, de kleuren van de bladeren, de steeds veranderende bomen. Het is hier prachtig. In ons vorige huis had ik een siertuin. Ik was er erg druk mee om die te onderhouden. Nu moet ik de tuin natuurlijk ook regelmatig in. Dat kost best veel tijd. Maar op deze plek laten we alles veel meer aan het toeval over.” Die vrijheid van denken over de tuin, heeft raakvlakken met de vrijheid van denken over het leven, weet Wim. “We zijn veel meer buiten. Maar daardoor genieten we ook veel meer. We leven bewuster. We leven in het nu. Want iedereen weet: het kan zo maar ineens afgelopen zijn.”

De 54e editie van de ‘Wandeling van de week’ heb ik gelopen met Wim Meuleman uit Vaassen.  

Wil je genieten van meer wandelingen? Klik dan hier!