Epe – De ‘Wandeling van de week’ is een rubriek van Dennis Dekker (www.mediamagneet.nl). Hij wandelt met inspirerende mensen die iets over hun onderscheidende visie, eigenaardige passies of bijzondere dromen vertellen. De afgelopen week ging Dennis op pad met iemand die voordien eigenlijk geen idee had dat hij zou gaan wandelen, maar uiteindelijk weldegelijk het nodige te vertellen heeft.
Waarom Mark van Emmerik niet wist dat hij mee zou gaan doen aan deze rubriek? Het was een verrassing. Moeder Lidy van Emmerik nam contact met me op en vroeg of het geen leuk idee was om Mark op 1 juni ‘te overvallen’ met een wandelverzoek. Mark namelijk, wandelt graag, maar normaal gesproken niet onder werktijd natuurlijk.
25 Jaar
In dit geval kon hij echter niet anders dan een uitzondering maken. Moeder Lidy vond dat Mark juist deze eerste van de zesde van het jaar twintig-eenentwintig we even ‘een extra genietmomentje’ verdiend had. Dat komt zo: het is op deze dag exact 25 jaar geleden dat Marks vader Han het Eper bedrijf Elektra had overgenomen. Reden voor een feestje dus. Al wordt er deze dag ‘gewoon’ door iedereen gewerkt. Net of het een dag als alle anderen is.
Daarom kwam moeder Lidy met het volgende idee. “Is het niet leuk wanneer je Mark op 1 juni komt verrassen om samen met hem te gaan wandelen? Wandelen vindt hij sowieso wel leuk om te doen. Het liefste met hun hond Kees erbij. Vaak zet hij zijn auto bij mij neer en wordt er spontaan een route door het bos bedacht. De praktijk leert dat hij er niet altijd de tijd voor neemt. Helemaal niet onder werktijd, want die dagen zijn vrijwel altijd volgeboekt. Zou je niet kunnen vragen of hij even tijd voor je heeft? Om uiteindelijk te gaan wandelen? Ik weet zeker dat er vast wel de nodige mooie verhalen over het bedrijf en over zijn passies naar boven komen.” Deze insteek lijkt me bijzonder genoeg om met Mark van Emmerik te gaan wandelen.
Ik plan een nepafspraak in en meld me bij Marks bedrijf. Na een kop koffie vertel ik hem over het plan waar zijn moeder de oorsprong van was. Mark reageert verrast: “Dan ga ik thuis eerst even een korte broek aan doen. Het is prachtige weer! Daarna rijden we met de auto naar mijn moeder. Ik vind het wel leuk om daar vandaan te wandelen. Mag Kees ook mee?” Het eerste onderdeel van deze verrassingswandeling is geslaagd.
‘De Toepol’
In Marks auto rijden we richting zijn ouderlijk huis aan het eind van de Officiersweg. Daar wordt het voertuig geparkeerd voor een kapschuur. Moeder Lidy staat klaar met een fles champagne. Mark begint te vertellen. “Het is heerlijk om hier te wandelen. We zijn hier in 1986 gaan wonen. Het huis heet ‘De Toepol’. Weet je de betekenis achter die naam? Dit was vroeger de doorvoerweg en splitsing tussen Tongeren, Epe en Oldebroek. Vandaar. Zullen we gaan lopen? Kees ga je mee?”
De negenjarige terriër trippelt getrouw achter ons aan. Terwijl we het onverharde deel van de Officiersweg oplopen, slaan we al snel linksaf. Een klein zandpad. “ Ik beschouw dit bos dus ook een beetje als mijn bos. Ik vind het dus ook fijn om ergens te lopen waar je niemand anders tegenkomt. Van de gebaande paden af.” Apoolweg, Lichttorenweg, Tongerenseweg, we komen de namen allemaal tegen. Maar veel vaker (’en veel liever’) nog kleine slingerpaadjes zonder naam. Elk huis heeft wel een verhaal. Dat komt niet allen doordat Mark hier vroeger dichtbij woonde, dat komt ook door het werk wat hij doet.
Iets meer daarover. Al vanaf het prille begin was Mark ook bij de zaak Elektra betrokken. Sinds 1997 staat Mark zelf aan het roer. Han overlijdt in november 2006. Het elektrabedrijf kent in deze regio veel opdrachtgevers. “Zie je dat huis daar? Dat is een vakantiehuisje van een echtpaar dat in Amsterdam woont. Het is leuk om te constateren wat er gebeurt als je hetzelfde werk doet: veel huizen ken ik beter dan dat de bewoners ze zelf kennen.”
Tropenjaren
Je zou de afgelopen jaren daarom ook best tropenjaren kunnen noemen. “Niet dat ik het erg vind om hard te werken hoor! Want hoe harder je werkt, hoe harder je ook kan genieten.” Daarover gesproken. Het blijkt dat Mark zijn werk voor Elektra graag verenigd met één van zijn grote passies; de liefde voor mooie auto’s. Zo rijdt hij zakelijk onder meer in een robuuste Mercedes G klassieker. “ Als ik dan naar opdrachtgevers in deze regio moet, dan neem ik wanneer dat kan, kortere sluipweggetjes. Ik vind dat heerlijk ontspannend en vooral leuk.”
Ook deze wandelingen zijn ontspannend voor Mark. “Je komt dan echt even tot rust. Ik plan dus zeker iedere week een lange wandeling in met mijn vrouw. We genieten erg van de natuur. We vinden het heerlijk om in het bos te lopen. Moet je eens ruiken wat die warme zonnestralen doen met dit bos. Deze bosgeur is toch onbetaalbaar?” We komen een aantal plassen tegen. Waaronder de Zandafgraving. Hier heeft de Rijkswaterstaat zand gewonnen voor de aanleg van de A50 snelweg. Ook passeren we de zogenaamde Leemkuil met talloze waterlelies. Mark vindt: “ Dit is een geweldige omgeving. Als je hier loopt, hoef je niet meer op vakantie.”
Vanaf de Leemkuil gaat het via smalle paadjes terug naar de De Toepol. Maar niet voordat Mark me een prachtig verscholen uitkijktoren wijst. Deze houten hut op palen ligt prachtig verscholen op een privéterrein. “Als je het niet weet, dan loop je er faliekant langs.” Niet veel later, is onze route ten einde. In Marks auto toeren we terug naar zijn bedrijfspand. “Tjonge”, verzucht hij, ‘ dat was een mooie verrassingswandeling.”
(Dit verhaal is verschenen in de weekkrant Veluws Nieuws, 9 juni 2021)
Wil je genieten van meer wandelingen? Klik dan hier!