Epe – De ‘Wandeling van de week’ is een rubriek van Dennis Dekker (www.mediamagneet.nl). Hij wandelt met inspirerende mensen die iets over hun onderscheidende visie, eigenaardige passies of bijzondere dromen vertellen. De afgelopen week ging Dennis op pad met Hens Hinloopen uit Epe. Hens heeft, zoals zijn achternaam al een beetje doet vermoeden wel iets met wandelen. Hij woont al jaren in de bossen van Epe en verkent ‘zijn achtertuin’ zo ongeveer dagelijks te voet.
Die liefde voor bomen en bos is bij deze Epenaar sterk aangewakkerd sinds hij in Velp de bosbouw en cultuurtechniek afrondde. Ook al heeft hij tegenwoordig een ander bedrijf (Hens verkoopt en ontwikkelt elektrisch aangedreven werktuigdragers voor de boom- en sierteeltsector, red.); duurzaamheid staat bij hem altijd zeer hoog in het vaandel.
Energie Coöperatie Epe
Om die reden is Hens bijvoorbeeld één van de oprichters en inspirators van de Energie Coöperatie Epe (terugdringen van fossiel brandstofverbruik en versterken van de lokale circulaire economie, zie ook: www.ecepe.nl, red.). “Dat doen we onder meer door samen met particulieren, verenigingen en bedrijven in Epe, zonnepanelenprojecten te initiëren en uit te voeren.” Het uiteindelijke doel daarvan? “Een betere leefomgeving voor Epenaren, maar ook een beter milieu. Daarbij hopen we noaberschap te vergroten en lokaal eigendom te waarborgen.” Deze energietransitie is niet makkelijk, weet hij. “Dat zet druk op onze samenleving. Maar ik ben een verbinder. Ik hoop zo draagkracht te creëren.”
Kennisdeler
Daarnaast vertelt hij als ‘bosbouwer in ruste’ graag over de omgeving waarin hij wandelt, zo blijkt. Sterker: Hens blijkt een ware kennisdeler. “Zie je die kale plek daar? Dat lijkt radicale kap, maar niets is minder waar. Dit is een deel van het bos dat heel bewust door het Eper Bosbedrijf kaal gemaakt is. Daar wil men kijken welke ‘pioniersoorten’ er spontaan gaan groeien. Zonder dat er iets door het bosbedrijf aangeplant wordt. Dat levert uiteindelijk zonder twijfel een zeer interessant deel van het bos op. Misschien zelfs wel met vegetatie die er op andere plekken in dit bos van honderden hectares groot niet te vinden zou zijn.”
We wandelen over paden waarop deze dagen een dik pak sneeuw ligt. Het witte goed knispert en knerpt onder onze laarzen. De kuiten branden vanwege de extra inspanning, want het lopen gaat zwaar. Maar deze wandeling levert zeker ook het nodige op. De besneeuwde omgeving is meer dan prachtig, en het is er stiller dan ooit. Onze route leidt via het bos richting de Renderklippen en het pittoreske vennetje met de welluidende naam Pluizenmeertje.
Door de verse laag sneeuw ziet deze plek er helemaal idyllisch uit. “Zie je die solitaire berk daar? Die gaat het wel redden. Die boom staat volop in het licht, rondom is er genoeg ruimte. Dat is heel anders wanneer je naar die reeks dennenbomen op die plek kijkt. Die staan dicht op elkaar. Het is niet voor niets dat daar ook een aantal dennenbomen omgezakt zijn. Ook in het bos geldt het recht van de sterkste.”
Bosbrand
Vervolgens duiken we via de hei en de Schaapskooi weer terug het dichtbegroeide bos in. “Dat dichtbegroeide aspect is natuurlijk niet altijd goed. Het is niet voor niets zo dat er veel bomen een streepje hebben gekregen. Die zullen uiteindelijk gekapt worden zodat de andere bomen meer ruimte krijgen om te groeien.”
Het is volgens Hens namelijk bijzonder onverstandig om een bos aan te planten en er verder decennia lang niets aan te doen. “Aan het eind van hun levensloop zouden die bomen min of meer op hetzelfde moment dood gaan. Het is om die reden zeer goed om continu te blijven kijken welke boom het goed doet en welke onverhoopt wat minder. Die laatste groep, kap je. Want daarmee komt er weer zonlicht op de grond. Zo ontkiemen zaden en stimuleer je ongelijkjarigheid in het bos. Dat alles doe je om er voor te zorgen dat er een natuurlijke verjonging ontstaat.”
Op een andere plek zijn jonge berken netjes in een rij aangeplant. “Daar kwamen best klachten over uit de buurt. Eerst zo veel kappen en vervolgens maar beperkt terug planten. En dan ook nog eens geen sterkere eiken maar minder sterke berken. Waarom doet de gemeente dat? Dat lijkt niet logisch. Totdat ze hoorden dat die berken wel degelijk een functie hebben. Dit is een zogenaamde brandwerende zone. Als er bosbrand is, moet deze zone met berken brandvertragend werken. Dat is de eigenschap van loofhoutgewas. Met als resultaat dat de eventuele brand minder snel bij de woningen aan de rand van het bos komt. Toen was de buurt ineens wel overtuigd van de kap. Het draait allemaal om communicatie.”
Door zijn vele wandeltochten in het bos, is Hens ook anders na gaan denken over zijn eigen bedrijfsvoering, zo vertelt hij ineens. “Ik vergelijk bedrijfsprocessen met de groei van vegetatie, van een boom. Het hoeft niet op stel en sprong af. Iets groeit en is aan verandering onderhevig. Dat duurt misschien wel langer, maar het wordt wel beter door er steeds over te blijven nadenken. Mits je visie en oog voor de toekomst blijft houden, natuurlijk.”
Blote voeten
Het bos is voor Hens dé plek om inspiratie op te doen om energie te genereren. “Het klinkt zweverig, maar ik zeg het toch: hier voel ik me het meest verbonden met de aarde.” Die verbondenheid zoekt hij een groot deel van het jaar zelfs letterlijk op. “Tussen april en september loop ik op blote voeten door het bos. Ik doe dat al jaren. Het geeft me een ultiem gevoel van vrijheid. Ik vind dat heerlijk. Het is nu natuurlijk te koud, maar ik kan niet wachten om de bossen weer blootvoets te betreden.”
(Dit verhaal is verschenen in de weekkrant Veluws Nieuws, 17 februari 2021)
Wil je genieten van meer wandelingen? Klik dan hier!