HEERDE – In de rubriek ‘Wandeling van de week’ interviewt Dennis Dekker inspirerende mensen die iets over hun onderscheidende visie, eigenaardige passies of bijzondere dromen vertellen. Deze week loopt Dennis met Caroline van de Burgt (56) uit Heerde. De Heerdese wandelt graag. Ze geniet van de natuur, ze heeft ontegenzeglijk een groen hart. Toch hoeft ze niet per se heel ver te lopen om echt van die natuur te genieten…
Sinds Caroline, samen met haar man Rob en hun twee kinderen Christiaan en Verona, verhuisde naar deze prachtige vrije plek aan de Engweg, stak ze veel tijd en energie in het herinrichten van de tuin. Het verwaarloosde graslandschap rondom de pittoreske boerderij transformeerde inmiddels tot een levendige siertuin annex voedselbos. De wandeling begint dus ook terecht middenin Caroline’s tuin. Ze toont de enorme poel, ze wijst het hoogstamfruit aan en laat de aangeplante singel zien. “Maar zullen we dat straks wat uitgebreider doen en nu even het bos in lopen? Dan vertel ik je daar graag meer over het ontstaan van mijn passie.”
Tuinliefhebber, ontwerpster en ‘groene vingersdame’ is Caroline namelijk pas later in haar leven geworden. Via een interessante veelzijdige omweg, vertelt ze als we via de Engweg en de Wezeweg het bos in duiken. Na haar studie Diëtetiek (‘ik kwam er al snel achter dat dit niet iets voor mij was’) vond ze haar werk en haar passie veel meer in de theaterhoek. “Diep van binnen wilde ik het liefst ook de Theaterschool doen. Het werd toen wel duidelijk waarom.” Ze werd regiocoördinator, jury en presentatrice bij het Kinderen voor Kinderen Songfestival van de VARA en richtte haar eigen Kindermusicalgroep Topkids in Epe op. Daarnaast stapte ze in de rol van creatieve leider van Jeugdcircus Pavarini in Zwolle. “Even een stapje terug naar mijn jeugd. Ik kom oorspronkelijk uit Maassluis. Daar is weinig te doen en te zien en te beleven. Het waait er altijd. Brrr… Vanuit mijn jeugd is de liefde voor natuur en bos zeker door mijn ouders gevoed. We gingen ook vaak op vakantie naar de Veluwe om Maassluis te ontvluchten. Heerlijk op speurtocht door het bos. Dat zijn mooie herinneringen.”
Paardenbloem
Toch blijft Caroline eerst wel in Maassluis wonen. Daar is er van groene vingers nog weinig sprake. “Toen ik samen met mijn man en jonge kinderen woonde in een drive in-woning, hadden we vooral een strakke aangelegde achtertuin die heel zorgvuldig onderhouden werd. Als ik één paardenbloem in het gras zag staan, dan liep ik naar buiten en haalde die direct weg. Wat dacht die paardenbloem wel. In ons grasveld! Weg ermee.” Toch waren daar al wel enkele borders met bloemen. “We kregen wel eens vragen waarom we daar geen gras hadden neergelegd. Dat de kinderen zo niet genoeg spelen konden. Maar die konden wanneer ze dat wilden uitwijken naar het grasveld achter ons huis. Speelruimte genoeg.” Ze spendeert in die jaren steeds meer tijd aan het onderhoud van de tuin, ging er veel over lezen en ontwikkelde haar liefde voor groen.
Pieter van Empelen
Toen het gezin Van de Burgt vanwege het werk van man Rob (‘hij zat alleen maar in de auto, hij reisde er dagelijks wat kilometers af’) wilde verhuizen naar een meer centrale plek in het land, kwamen bij Caroline die herinneringen aan de vakanties met haar ouders en broer weer bovendrijven. “We zijn dus gaan zoeken op de Veluwe en kwamen in Emst terecht.” Na een jaartje of zes is het gezin verhuisd naar de huidige woning in Heerde. “Het is heerlijk om hier te wonen. Wat een rust, wat een ruimte. Maximaal genieten. Ik moest voor het circus en voor mijn voorstellingen vaak naar het westen. Als ik ter hoogte van Amersfoort kwam, kreeg ik al heimwee naar huis.” Ze trad in die jaren vaak op met regisseur/theatermaker/componist Pieter van Empelen (onder andere bekend van Cabaretgroep Don Quishocking, red.). “Tot hij ziek werd (in september 2017 is Pieter overleden) hebben we samengewerkt. Ik heb altijd erg veel van hem geleerd en was verdrietig door zijn plotselinge dood. Hij heeft me echter geleerd om eigenwijs te zijn en ergens vol voor te gaan. En dat doe ik sindsdien eigenlijk met alles. Ik ben nou eenmaal niet zo’n volgzaam type. Met Pavarini hebben we in de coronatijd (samen met zoon Christiaan die videograaf is), bijvoorbeeld een speelfilm gemaakt met de titel ‘Hoe Zwolle Haar Circus Verloor’. Inclusief storyboard en zo. Dat hadden we nog nooit gedaan. Maar ineens was er tijd genoeg…”
IJsvogels
In die jaren was Caroline in haar vrije uurtjes vooral bezig in de tuin, vertelt ze terwijl we via de hei de terugweg richting Heerde weer opzoeken. “Ik had daarbij een paar wensen. Ik wilde mijn tuin verrijken om er voor te zorgen dat er insecten, vogels en andere dieren op af kwamen. Ik wilde gewassen kweken die we zelf kunnen opeten.” Er werd dus nog meer gelezen, er werd nog meer gegoogeld op het net. “Er moest een poel komen. Er moest een singel aangeplant worden, er ontstond zelfs een voedselbos en er werd een immens insectenhotel gebouwd.” Nooit meer paardenbloemen steken (‘laat ze lekker staan joh’) dus. Zo min mogelijk harken en bladruimen (‘blad beschermt de aardlaag en zorgt er voor dat er diertjes en insecten nestelen’) en die groentetuin niet meer omspitten (‘juist niet, vanwege de vruchtbare aardlagen’).
Inmiddels staan er hoogstamfruitbomen, notenbomen, kiwi’s, honingbessen en tamme kastanjes in Caroline’s tuin. Inmiddels fladderen en talloze vlinders rond (‘onlangs deed de vlinderstichting hier een vlindertelling in de nacht, die resulteerde in een duizelingwekkende hoeveelheid verschillende vlinders’) en zijn er vele hommels en bijen in de tuin te vinden. Maar ook komen er steenmarters, libellen, salamanders, zwaluwen, vossen, dassen, goudvinken en ijsvogels op bezoek. “Wij zijn nadrukkelijk bezig met biodiversiteit.”
En daar ontstaat bij Caroline ineens een nieuwe missie, een nieuwe passie. “Doordat we veel bewuster rekening houden met die biodiversiteit op ons terrein, merken we dat er steeds meer balans komt op ons terrein. We ontdekken steeds nieuwe gewassen, dieren, maar ook paddenstoelen, en daar genieten we intens van. We hebben veel gelezen en de nodige kennis opgedaan. Nu delen we onze ervaringen ook graag met anderen. We denken mee en willen onze kennis blijven uitbreiden.”
Ambassadeur Stichting Landschapsbeheer Gelderland
Sinds begin dit jaar is Caroline via Stichting Landschapsbeheer Gelderland (SLG) de Heerder ambassadeur voor de biodiversiteit geworden. Ze gaf al een aantal lezingen op locatie en stelde haar tuin al menigmaal open voor anderen. “Dit om te inspireren, om kennis te delen en om te leren.” Vorige week organiseerde Caroline samen met SLG een inspiratiedag over biodiversiteit op haar terrein. “Daar waren diverse particulieren met een wat grotere tuin. Ook zij wilden meer weten over biodiversiteit. Ik word wel eens gevraagd of ik mee wil denken over de (her)inrichting van iemands tuin. Dat is nog niet echt mijn werk, vooralsnog vind ik het alleen maar leuk, maar ik heb de website al wel vastgelegd: Caroline’s Tuinen.”
App Obsidentify
De Kooiweg, de Horsthoekerbeek, de Wezeweg en de Engweg volgen. Door de begeesterde praat van mijn wandelpartner met haar groene hart, vliegt de tijd voorbij. Af en toe staat Caroline stil. “Hey! Ik ruik iets zoets. Wat bloeit daar? Ze kijkt vragend om zich heen. Het blijkt een bloesem aan een winterbloeiende boom te zijn. Er zit voor deze tijd van het jaar nog veel blad aan de bomen. De natuur is echt een beetje in de war.” Als dat maar goed gaat, met dat aanstaande koude dagen, zo concluderen we samen. Dan ziet ze weer een vogel vliegen (‘kijk daar, een staartmees!’) of hoort ze de zwarte specht. “Wist je dat er een app is, waarbij je dieren en insecten en planten en bloemen kunt fotograferen en vervolgens online opzoekt? Heel handig! Die app heet Obsidentify. Echt een tip!”
We staan inmiddels weer voor haar woning aan de Engweg. De wandeling van exact 7 kilometer is achter de rug, de nodige tuinkennis opgedaan. Alhoewel, Caroline blijft enthousiast en raakt niet uitgesproken over haar passie. “Wil je dat insectenhotel van restafval nog even bekijken? En wist je dat we boven de poel een stam hebben gemaakt waar die ijsvogel dan op gaat zitten? Gaaf man. Dat is allemaal te zien in onze achtertuin. Kom maar even mee…”
De 56e editie van de ‘Wandeling van de week’ heb ik gelopen met Caroline van de Burgt uit Heerde.
Wil je genieten van meer wandelingen? Klik dan hier!