Bruce Springsteen and The E Street Band – Johan Cruijff ArenA, Amsterdam (27 mei 2023)

Ik deelde mijn waardevolle muziekherinnering met drie gelijkgestemden. We stonden op een verder vrijwel verlaten treinstation in Soest. We waren Springsteen-fans op weg. En er was wat tijd om te doden…

Ik ging ruim 38 jaar terug in de tijd. Het album Born in the U.S.A. kwam uit in de zomer van 1984. Een paar maanden later hoorde ik de volledige plaat voor het eerst. Op de slaapkamer van één van mijn lagere schoolvriendjes. Hij had een draaitafel met ingebouwde versterker. Kabeltjes krulden naar twee speakers. Ik had deze middag mijn draagbare Philips radio/cassetterecorder meegenomen.

Hij toonde zijn nieuwe muzikale aanwinst. Een album waarop een mannenachterwerk in een Levi’s spijkerbroek te zien was. In één van de achterzakken was een ietwat van kleur verschoten baseball cap gestoken. Mijn lagere schoolvriendje schoof de blauwe binnenhoes uit zijn pas aangeschafte album. Op die binnenhoes waren zwartwitfoto’s te zien. Een extra inlay viel op de vloerbedekking. Daarop stonden de teksten van de nummers.

De zwarte plaat kwam uit de binnenhoes tevoorschijn en werd voorzichtig op de draaitafel gelegd. Mijn lagere schoolvriendje drukte een knop in van zijn platenspeler. De schijf begon te draaien, het oranjegele CBS-logo werd een vurig cirkelende waas. De naald belandde zachtjes vlak voor de fijnmazige groevenrij. Eerst enkele tikjes en verder niks. Maar toen ging het los. Zoemende synthesizernoten werden vermengd met harde slagen op een galmende snaredrum. Na zeventien seconden begon hij te zingen. Een rauwe stem vertelde dat deze artiest in Amerika geboren was. We pakten het tekstblad erbij en begrepen er maar weinig van. Pas jaren later kwam de tekst echt binnen. Dit ging over een teruggekeerde, getroebleerde Vietnamveteraan.

Maar die middag, op de slaapkamer van mijn lagere schoolvriendje, voelde ik wél direct de muzikale urgentie van deze nummers. Mijn lagere schoolvriendje draaide zijn Bruce Springsteen-album nog een keer. Van a tot z. Van Born in the U.S.A. tot My Hometown. Ik plaatste mijn draagbare radio/cassetterecorder voor zijn boxen. Ik pakte mijn nieuw gekochte TDK-tape erbij en trok de plastic wikkel eraf. Ik scharnierde het doosje open. Het cassettebandje werd geplaatst in het opnameapparaat. Er ging een deken over mijn Philips en zijn speakers heen. Zodat eventuele ‘hinderlijke’ omgevingsfactoren (lees: twee luchtgitaar spelende en dansende 10-jarigen) zo veel mogelijk gefilterd werden. De naald werd weer op het draaiende vinyl geplaatst. Ik drukte tegelijk op de toetsen REC en PLAY. Eerst Kant A, direct daarna volgde B. Bijna 47 minuten later, drukte ik op STOP. De twaalf bemachtigde nummers voelden als goud en zijn sindsdien nooit meer uit mijn leven gegaan.

Ik deelde deze waardevolle muziekherinnering met drie andere Bruce-fans. Er was wat tijd om te doden. Maar ineens stopte er een trein. Ik schrok wakker uit mijn muziekherinnering.

De trein bracht ons via Utrecht naar station Amsterdam Bijlmer ArenA. In het naastgelegen voetbalstadion zouden Bruce en zijn puike band een paar uren later zorgen voor een karrevracht aan nieuwe waardevolle muziekherinneringen.

Bijvoorbeeld toen hij viel tijdens het vierde nummer. Eerst was er schrik. Daarna was er een grap (een afscheidszwaai gecombineerd met ‘Goodnight everybody!’), maar vervolgens gaven het 73-jarige rockicoon en zijn weergaloze E Street Band een zinderende liveshow weg.

Daarbij heeft The Boss nog altijd het vermogen om nieuwe muziekherinneringen bij zijn toehoorders te creëren. Wat te denken van de onbetwiste kippenvelmomenten tijdens Darkness on the Edge of Town, Thunder Road, Born To Run, Glory Days of Tenth Avenue Freeze-Out. Of toen hij het nummer Ramrod speelde. Dat deed hij deze 2023-tour pas voor de derde keer.

Deze avond waren er 60.000 toeschouwers aanwezig. Allemaal gelijkgestemden. Stuk voor stuk kregen ze er hun eigen nieuwe waardevolle muziekherinneringen bij. Ook ik. Al dacht ik deze dag eveneens regelmatig aan daar waar mijn Bruce-liefde ooit begon. Op de slaapkamer van dat lagere schoolvriendje. Op zijn platenspeler onder zijn deken.