OENE – De ‘Wandeling van de week’ is een rubriek van Dennis Dekker (www.mediamagneet.nl). Hij wandelt met inspirerende mensen die iets over hun onderscheidende visie, eigenaardige passies of bijzondere dromen vertellen. Dit keer loopt Dennis een mooie route met Aidan Scherpbier uit Oene. Tijdens deze wandeling langs de IJssel vertelt de Oenenaar over de prachtige sportieve uitdaging die binnenkort op stapel staat en waar hij inmiddels al zo’n vier jaar aan werkt. Samen met zijn (roei)vriend Tristan Sim gaat hij vanaf december meedoen aan de zwaarste roeirace van de wereld: de Talisker Whisky Atlantic Challenge.
Deze jaarlijkse wedstrijd is niet zo maar even iets. In zo’n twee maanden tijd gaat er 5000 kilometer (!) geroeid worden. Dwars over de Atlantische Oceaan. De twee heren vormen samen Team Migaloo en roeien afwisselend van elkaar twee uur en zijn dan twee uur vrijaf die gebruikt kunnen worden voor persoonlijke verzorging of voor slaap. “Ja, ik krijg vaak de vraag of ik niet knettergek ben.”
We staan in de deuropening van de prachtige Oener boerderij waar Aidan met zijn vrouw en twee kinderen woont. We bevinden ons onder aan de dijk. Pal aan de IJssel, eigenlijk. Logisch dat Aidan juist op deze plek met zijn gezin woont, vertelt hij. “Ik ben een natuurmens. Maar ik moet wel weg kunnen kijken. Midden in het bos, daar zou ik niet graag willen wonen. Op een plek als deze ben ik écht één met de natuur.” Zijn voorliefde voor water is daarbij essentieel. “Ik roei en zeil al jaren. Deed ooit ook aan surfen. Wind en water: het is een geweldig interessante combinatie.”
Gewoon, maar anders
We lopen via het erf van ‘buurman Lagemaat’ de dijk op. “Zullen we hier de natuur in duiken? De weg op de dijk is nogal druk en ik ben wel een beetje van het scenario ‘buiten de gebaande paden’. Zo sta ik ook in het leven. Het is niet voor niets dat de Atlantic Challenge als sportieve en geestelijke uitdaging op mijn pad kwam.”
Ietwat vertwijfeld tuur ik naar Aidans ferme lederen laarzen. Vervolgens kijk ik naar de hoge, dunne gymschoenen van mezelf. Dit gaat ontegenzeglijk glibberig, smerig en uitdagend worden. Maar goed: als dat alles is… Ik loop mee met een man waarbij het woord uitdaging niet in z’n persoonlijke woordenboek voorkomt. De combinatie ‘gewoon doen’ overigens wel. Hij vertelt openhartig over zijn ouders die allebei binnen tijdsbestek van ongeveer drie jaar overleden zijn. “Op de afscheidskaart van mijn moeder stond een zinnetje dat ze altijd uitsprak: ‘Doe gewoon, maar doe het anders’. Het zegt een beetje hoe ik in het leven sta. Niet nadenken, maar gewoon doen. Daarbij ook gewóón doen, normaal blijven. En het vooral net even anders doen. Dat betekent vast ook anders dan heel veel anderen in het leven staan, inderdaad.”
Zijn vader is april van dit jaar overleden. “Op zijn kaart stond: ‘wacht niet tot morgen, maar leef vandaag!’ Dat deed ik altijd al wel, maar dat is sindsdien misschien wel meer geworden.” Deze twee quotes slaan op een vrije geest. Kijk naar Aidan en dan zie je zo’n vrije geest staan.
Team Migaloo
Maar deze vrije geest uit Oene is ook iemand die de dingen die hij aanpakt tot in de puntjes voorbereidt. Buiten de gebaande paden, dus, maar zeker ook zonder voor al te veel verrassingen te komen te staan. “Roeiteam Migaloo (vernoemd naar de befaamde witte bultrugwalvis) is perfect geprepareerd. Naast onze talloze trainingsuren, worden we de laatste tijd meerdere malen begeleid door een groep van defensie. Die geven adviezen over welke voeding we het beste mee kunnen nemen. Ook doen ze onderzoek op basis van diverse (psychologische) testen. Daarnaast zijn we blootgesteld aan wat geestelijke uitputting eventueel met je kan doen. Want ook daarop moeten we voorbereid zijn. Dat kan gebeuren. Je moet weten hoe te handelen, wanneer je midden op de oceaan zit en er onverhoopt iets gebeurt. De Atlantic Challenge wordt bovenal een wedstrijd tegen onszelf. We hoeven niet het eerste team te zijn, we willen uiteindelijk veilig aankomen. En als dat betekent dat we her en der wat meer slaap gaan pakken, so be it.” Naar aanleiding van de wedstrijden van andere jaren is gebleken dat de aankomst zal liggen tussen de veertig en de tachtig dagen. Desnoods, duurt het nog langer. “Tja. We roeien met de stroming mee. Al zouden we dagen, weken niet roeien omdat we uitgeput zijn, uiteindelijk komen we altijd aan bij het eindpunt.”
Buiten de gebaande paden
We wandelen de uiterwaarden door, richting de oever van de IJssel. Een smal slingerend paadje verraadt een beetje dat hier wel eens vaker mensen komen. Verder zijn het enkel hoge maagdelijke gewassen. Er fladderen wilde ganzen over onze hoofden en de wind streelt door de wuivende grassen heen. Wij speuren naar begaanbare plekken. Af en toe is de modder te diep. Niet voor die eerder genoemde ferme lederen laarzen, maar wel voor de dunne stoffen sneakers. Dan zoeken we naar de juiste doorgang, naar een lager waterpeil of naar een drooggevallen deel van deze uiterwaarden. Desnoods grijpen we elkaar vast om ondersteuning te vinden. Zo werkt dat als je als duo buiten de gebaande paden bent getreden. Dan ben je veel meer overgeleverd aan elkaar. “Net als op zee, inderdaad. Tristan en ik, zijn een geweldig duo. We vullen elkaar aan. Ik heb er veel vertrouwen in dat we elkaar helpen, wanneer de een het onverhoopt even moeilijk heeft. Da’s fijn om te weten.”
De IJssel slingert links van ons, de weg op de dijk torent aan de rechterzijde boven het graslandschap uit. Deze plek is imposant en indrukwekkend. Helemaal voor een natuurliefhebber zoals Aidan. Hij hoefde er dus ook niet lang over na te denken om mee te gaan doen aan de Atlantic Challenge, vertelt hij al wandelend. “Ik doe al jaren aan sloeproeien. Geweldig om dat in deze regio te doen, maar je zoekt natuurlijk ook steeds andere uitdagingen.” Een wedstrijd over het IJsselmeer bijvoorbeeld. Of een lang stuk de IJssel af. “Jaren geleden deed ik mee aan een roeiwedstijd van Scheveningen naar IJmuiden.” De Oenenaar vond het een bijzondere ervaring om over zee te roeien. Hij vertelt dat hij daar ook in contact kwam met een aantal roeiers die iets vertelden over de Atlantic Challenge. “Dan kun je echt één zijn met de natuur. Dat leek me prachtig. Naast een enorme sportieve uitdaging komt daar dan ook ineens een mentale uitdaging om de hoek kijken.”
Fles Talisker
Al na een paar weken informeert hij bij Tristan of die zo’n avontuur misschien ook niet ziet zitten. “Hij reageerde positief en we hebben niet lang daarna afgesproken en eens wat dingen goed op een rij te zetten. Tijdens dat gesprek hebben we een fles Talisker opgetrokken om de officiële start van dit avontuur te bezegelen.”
Dat is ruim vier jaar geleden. Sindsdien werd er veel getraind. De heren roeien minimaal drie keer per week en doorlopen het defensieprogramma.” Vanwege corona was het af en toe moeilijk om de trainingsuren te halen, maar het duo is voorbereid. Het is bijna zo ver. Aan alles is te zien dat Aidan er zin in heeft. “Onze wedstrijdboot is gehuurd van een Belgische botenbouwer. Die is vorige week al eens bij ons geweest. Daar hebben we al mee gevaren. Binnenkort volgt er onder andere nog een 60-uurs training op het IJsselmeer.”
Daarna gaat het echt gebeuren. Begin november wordt de boot verscheept en eind november vliegt het duo naar de Canarische eilanden. Na een paar dagen acclimatiseren en voorbereiden, gaat de roeiwedstrijd op 12 december van start. Het begint allemaal op La Gomera, één van de Canarische Eilanden. Vanuit de plaats San Sebastián de la Gomera. Zo’n anderhalve maand later eindigt deze bijzondere trip in Nelsons Nelson’s Dockyard in English Harbour op het Caribische eiland Antigua & Barbuda. “We hebben er enorm veel zin in. Zo’n lange tijd even helemaal niets. Praktisch geen contact met de buitenwereld. Alleen maar roeien. Dat is toch een unieke levenservaring. We roeien voor onszelf maar ook voor onze overleden ouders. Mijn vader die ooit op de vaart gezeten heeft, heeft veel van onze voorbereidingen nog meegemaakt. Hij heeft ons altijd gestimuleerd en is letterlijk zichtbaar op de buitenkant van onze boot.”
Doneren
Een prachtige meerwaarde van dit avontuur? Dat is het goede doel dat Aidan en Tristan aan hun deelname hebben geknoopt. “Door mee te doen met deze wedstrijd hopen we ook geld in te zamelen voor specifiek onderzoek van The Ocean Movement. De microbiologen van deze organisatie houden zich bezig wat de invloed en het negatieve effect van microplastics in de Noordzee zijn. We hebben inmiddels ruim 2.000 euro binnengehaald voor deze organisatie. Maar dat mag natuurlijk nog wel meer worden. Men kan die doel nog steunen via deze link. Met elke euro die gedoneerd wordt, kan er 40 meter van de oceaan onderzocht worden.”
Scherpbier, die in het dagelijks leven les geeft aan de Thorbecke Scholengemeenschap in Zwolle, vindt het prettig dat er ook een goed doel aan hun deelname hangt. Mensen voorlichten, mensen iets bijbrengen, dat zit ook wel in hem, blijkt als je een tijdje naast hem wandelt. “Zo hebben we veel gastlessen aan mbo’ers en basisscholieren gegeven over de negatieve effecten van plastic in de oceaan. Daarom is het naast de fysieke en sportieve uitdaging van deze wedstrijd, ook fijn om via The Ocean Movement iets voor de wereld te betekenen.”
Naast al dat roeien en dat trainen is deze wandeling een aangename sportieve afwisseling, lacht Aidan. Want hij was de afgelopen tijd veel meer op het water te vinden, dan daarnaast. Ook al wandelend is hij in z’n element. Het is voor Aidan een manier om in contact te staan met de natuur. Dat doet hij het liefst buiten de gebaande paden. Sterker: op diverse plekken langs de IJssel wordt onze wandeltocht spontaan even aangepast. “Oei, daar kunnen we niet langs. We moeten toch even via die kant langs het ondergelopen deel van de uiterwaarden lopen.”
Uiteindelijk klimmen we na deze kleine omweg ineens de dijk weer op. Aidan vertelt aan het eind van de route nog even over de ontstaansgeschiedenis van hun teamnaam. “Migaloo in de taal van de aboriginals, betekent ‘white fellow’, witte gast.” Een zeer treffende naam, want uit alles blijkt dat deze wandelaar zichzelf letterlijk gast op de wereld voelt. Of dat nu hier in Oene is, of straks een paar maanden op zee.
Deze editie van de ‘Wandeling van de week’ is gelopen met Aidan Scherpbier uit Oene. Tijdens de route buiten de gebaande paden, vertelt hij over zijn geweldige aanstaande uitdaging. Aidan gaat samen met zijn (roei)vriend Tristan Sim meedoen aan de Talisker Whisky Atlantic Challenge.
Wil je genieten van meer wandelingen? Klik dan hier!
